" Taehyung's pov"
විනාඩි කීපයකින් අපි ජිමින්ගෙ ගෙදරට ලන් උනා. Practice කරද්දි එකට ඉමු කියල කිව්ව ජන්ග්කුක්ගෙ යෝජනාවට ජිමින් එකග උනත් එයාගෙ මූණෙ ඒ ගැන ඒ හැටි සතුටක් තියෙනව මන් දැක්කෙ නෑ. උපතින්ම overthinker කෙනෙක් උන මම ඒ ගැන ගොඩක් දුරට හිතන්න පෙලඹුනේ මගෙ මගපෙන්වීමක් නැතුව.
" ඒ පාර ඔය මහත්තයා මොකද මූණ අව්ල් කරගත්තෙ?"
ජන්ග්කුක් මන්ගැන ඒ තරම් අවධානෙන් ඉදලද මගෙ මූණෙ වෙච්ච පුන්චි වෙනසත් දැක්කෙ?
" එහෙම දෙයක් නෑ ඇයි මූණක් මක් වෙලාද?"
මන් මගෙ කම්මුල් දෙකට අත් දෙක තියාගෙන ජන්ග්කුක් දිහා බැලුවා. ජන්ග්කුක් මගෙ මූණ දිහා ඇහි පිල්ලමක්වත් නොගහ බලාගෙන ඉදල එකපාරම අහක බලාගත්තා.
" නෑ නෑ මොකුත් අව්ලක් නෑ යනවා"
ජන්ග්කුක් මගෙ ඔලුවෙන් අල්ලල ඉස්සරහට තල්ලු කලා. මම නොවැටී බේරුණේ අනූනමයෙන්. අපි දෙන්න අතරෙ වෙන දේවල් එකක් දිහාවත් නොබල ජිමින් , හිටිය වගේම මූණත් වෙනස් නොකරම ඉස්සරහට ඇවිදගෙන ගියා . අපි දෙන්නත් ඊට වඩා කිසිම දෙයක් කියන්න උත්සහ කරන්නෙ නැතුව පිටිපස්සෙන් ඇවිදගෙන ගියා. ජිමින්ගෙ ගෙදර ලගට ම ආවත් ජිමින් අපි එක්ක කතා කලේ නෑ . ගෙදර ඇතුලට යන්න කලින් එකම එකපාරක් අපි දෙන්න දිහා බලල හිනා උන එක විතරයි එයා කලේ.
" මොකද මුට වෙලා තියෙන්නෙ"
ජන්ග්කුක් තරහෙන් ගේ දිහාවට ඇවිදගෙන යන්න හදද්දි මන් ඒ මෝඩයගෙ අතින් අල්ලල නතර කරගත්තා.
" පිස්සුද? අපි යමූ... දන්නවනෙ ජිමින් ගැන මෙ දවස් වල එයාගෙ මානසිකත්වය වෙනස් වෙන්නෙ මිලිතත්පර ගනන් වලින්"
මන් ජන්ග්කුක්වත් ඇදගෙන ගියේ එහෙම කියාගෙන. ජන්ග්කුක් ගෙදර දිහා බල බල තරහෙන් මාත් එක්ක ආවෙ මගෙ අතත් අතෑරල දාල. මාත් එයාව අල්ලගන්න උත්සහ නොකර පසෙකට උනා
" sorry "
" මොකද ඒ පාර තමුසෙ sorry කියන්නෙ?"
" නිකන්...."
මන් ජන්ගල්බුක්ට ඕනෙ දෙයක් කරගන්න කියල මන් ඉස්සර වෙලා ඇවිදගෙන ගියා.
YOU ARE READING
House of dance 🛑WARNING 🛑 21+ 🧨🔞 [ ONGOING ] 🅢🅛🅞🅦 🅤🅟🅓🅐🅣🅔
Fanfictionඔබ කොහෙ ඉදන්ද එන්නෙ කොහෙටද යන්නෙ? මට කියන්න දැන්මම ඔබ හිතන්නෙ ඉදිරිය පහසුයි කියලද? එය ඉතාම කටුකයි මේ අහන්න ඔය දෙසට යන්න එපා මාවත කටුවලින් පිරිල තියෙන්නෙ ආපහු හැරෙන්න කියන දේ අහන්න මාවත දෙපස සිටින රකුසන් ඔබව වනසන්න බලන් ඇති ආපහු හැරෙන්න කියන දේ අහන්...