SOĞUKLAR

5

Yaptıklarıma rağmen günüm oldukça sessiz geçmişti. Anlamışlardı tabi benim diğerleri gibi olmadığımı , ben haksızlığa karşı susamam kardeşim , ben cebinde parası olup kafasında beyin olmayanlardan değilim. Okuldakilerin tuhaf bakışları haricinde günün geri kalanını sorunsuz atlatmış , vicdanımı da rahatlatmış mis gibi uykuya hazırdım artık.

***

Gazel'in huzursuzluğuna rağmen ben oldukça rahattım . Bu kadar korkulacak ne vardı ki ? Gazelden ayrılıp sınıfıma doğru ilerledim. Huzurlu uykumun ardından oldukça dinç olarak kalktım yataktan. Cesaretimin gözünü seveyim nasıl da rahatladım.

 Sınıfa girdiğimde tüm gözler bana çevrilmişti. Dik dik bakıp sırama ilerledim. Yerime gelince sıramın yerinde olmadığını gördüm. Şaşkınlıkla gözlerimi açıp kapadım ama yine sıram yerinde yoktu. Sınıftaki zengin veledleri verdiğim tepkiye kahkahalar atıyordu. Ya sabır ! 

Neredeyse eteksiz 3 kız yanıma doğru geldi. Tepeden tırnağa süzdükten sonra nihayet biri konuşmaya başladı.

'' Ne o burslu kız şaşırdın , sen bizim yakışıklılarımıza kafa tutabileceğini mi sanıyorsun ya da yaptığının karşılıksız kalacağını ? Ki zaten senin yerin burası değil , hangi akla hizmet bu okula gelmeye cesaret gösterdiysen artık. ''

'' Çeneni kapamazsan başına geleceklerden sorumlu değilim zengin veledi .'' 

'' Ha ha ha nasıl da korktumm burslu .'' Hayır şimdi onlarla laf dalaşına girmeyeceğim . Bu salaklardan daha önemli işim var . SIRAM NERDE !!

Kalabalığı açıp sınıfın ortasına baktığımda tüm kitaplarımın yere serilmiş olduğunu gördüm. Gerçi kitaplıktan eser kalmamıştı. Beni bununla korkutabileceklerini yada bu aptalca oyunlarınla vazgeçirebileceklerini sanıyolarsa yanılıyolar . Şimdilik sadece susacağım . Sessiz atın çiftesi pek olur. 

Yere eğilip teker teker kitaplarımı toplarken başımda bir acı hissettim. Kafama kaldırıp baktığımda tüm sınıf başımda toplanmıştı. Ellerindeki yumurtaları sırayla bana atmaya başladılar. Artık baştan aşağı yumurtaya bulanmıştım. Bu insanlar bu kadar acizlerdi , akmaması için sıktığım gözyaşlarım içimde derin yaralar açmaya başlamıştı. Yumurta atmayı bırakıp halime kahkahalar atmaya başladılar. Bir kısmı ise telefonda resmimi çekiyordu. Hayatımda yaşadığım en utanç verici an olsa bile ağlayıp , güçsüzlüğümü belli edip bu zevki onlara tattırmayacaktım. Kollarımı iki yana açtım ve bağırdım.

'' Tüm yapabildiğiniz bu mu ? Paranız sadece yumurtaya mı yetti yumurta beyinliler.'' 

Sözümü bitirdiğim an ellerindeki un dolu balonları atmaya başladılar. Üzerimdeki yumurtanın üstüne yapışan unlar saç diplerimden beri akıyordu. Herşeyi boşverip , bu okulu bu insanları arkamda bırakacaktım ama annem , kardeşim ve babamın bana dedikleri kulaklarımda yankılandı.

'' Bir defa vazgeçersen hayatın boyunca hep vazgeçmek zorunda kalırsın.'' Onları utandıramazdım.

Sınıftan çıkıp okula geldiğim ilk gün gözüme kestirdiğim arka bahçedeki bankların oraya gittim. Bankın tabanından tavana kadar yapraklarla kaplıydı . Dışarıdan bakan kimsenin göremeyeceği şekilde dizayn edilmişti.  Kendimi banka atıp gözyaşlarıma serbestlik verdim. İçime attığım her ne varsa şimdi burada dökecek ve ne yaparlarsa yapsınlar kimseye bu halimi asla ve asla göstermeyecektim. 

'' Siz zengin köpekleri , babanızın parasıyla birbirine üstünlük sağlamaya çalışan karga sürüsü , asla beni yenemeyeceksiniz asla pes etmicem , durmayın devam edin . Ve siz soğuklar mısınız nesiniz , size asla boyun eğmeyeceğim Aktuğ Avar ve leş sürüsü pişman olacaksınız !!!! ''

Tam sinirimi atmıştım ki gelen alkış sesiyle bankın girişine baktım . Yutkundum. Gerildim. Ve korktum.