Sen duydun mu sustuklarımı? |Yarı texting|

19. bölüm

Buğlem'den

Çardakta Enes ile tek kalmıştık. Telefonunda bir şeyle ilgilenirken bende boş boş etrafa bakıyordum. Neden hâlâ burda olduğumu sorgulamaya başlayınca ayağa kalktım. Enes'in bakışları yavaş yavaş bana dönünce

"Nereye gidiyorsun?" Dedi

"Eve gideceğim, burda boş boş oturuyorum." Dedim

"Tamam bende eve gidicem." Diyerek ayağa kalktı.

Parka en yakın ev benimdi. Enes'in evi ise bizim evden biraz daha ilerideydi.
Beraber yürümeye başladık. Nedenini bilmiyordum ama genelde Enes benimle sürekli konuşmak isterdi bugün ise biraz sessizdi.

Enes birden koşunca gittiği tarafa baktım. Kocaman bir köpek görmüştüm. Ben köpeklerden çok korkardım Enes ise köpeğe yanaşıyordu.

"Enes ne yapıyorsun?" Dedim fısıldıyarak

"Buğlem asıl sen niye sessizce konuşuyorsun?" Dedi

"Enes köpeği rahat bırak. Saldırır falan" dedim korkuyla

"Sen köpekten mi korkuyorsun?" Dedi gülerek

"Korkamaz mıyım?" Dedim

"Yok korkabilirsin ama bir şey yapmıyor ki baksana uslu uslu duruyor." Dedi ve bir anda kuyruğuna basması ile köpek havlama ya başladı. Enes korku ile geri çekilince köpek kovalıyor ben önden Enes arkamdan koşuyorduk.

"Enes ya ben sana ne dedim. Ya beni ısırsa" demem ile ayağımın yerden kesilmesi bir oldu. Kafamı kaldırınca Enes'in beni kucağına aldığını gördüm.

"Ne yapıyorsun?" Dedim şaşkınca

Enes ise kucağında ben olmama rağmen son hızla koşuyordu.

"Isırmasına engel oluyorum." Dedi nefes nefese

Bizim evin bahçesine girdiğimiz gibi Enes ayağı ile kapıyı kapattı. Köpek hâlâ havlama devam ediyordu. Gerçi haklıydı kuyruğuna basmıştı o kadar.

Enes yere çökünce bende hâlâ kucağındaydım. Nefesini düzene sokmaya çalışıyordu. Benim de zaten korkudan kalbim depar atıyordu. Bakışlarını bana çevirdiğinde ne kadar yakın olduğumuzu hissedince yutkundum.

Yeşil gözleri o kadar güzel bakıyordu ki tam kalmaya yeltenince bana sımsıkı sarıldı.

"Benim helalim olsana kız" dedi gülerek

"Ne!" Dedim şaşkınca

"Ya utandın mı sen yanaklara bak kızarmış." Dedi yanağımı sıkarak

"Hayır ne utanması, çok korktum hep senin yüzünden ondan kızarmışımdır." Dedim kucağından kalkarak

Eneste doğrulunca sinirle konuştum.

"Bak Enes bir daha benim iznim olmadan beni kucağına alırsan yada sarılırsan fena olur."

"Uf kızım sende köpek bacağını ısırmasın diye kucağıma aldım. Ben alışık olduğum için ısırılmaya."

"Ne zaman ısırdı?"

"Küçükken"

Eve geldiğimizi sanki yeni fark ederek kapıya doğru yanaştım.

"Hadi görüşürüz." Dedim elimi sallayarak

"Tabi görüşürüz ama sen şu helalim olma kısmını düşün" dedi göz kırparak

"Yürü git Allah aşkına ya" dedim bıkınca

Anahtarı alıp kapıyı açtım. Arkama dönüp baktığımda Enes hâlâ aynı yerden bana bakarak gülüyordu. İçeriye girdikten sonra sessizlikten annemle babamın gelmediğini anladım. Odama çıkıp rahat bir şeyler giymek için dolabımı açtım.

Bir kaç rahat kıyafeti alıp hemen üstümü değiştirdim.

Telefonumun çalması ile telefonu elime aldım arayan Koraydı.

"Efendim."

"Buğlem evde misin?"

"Evet de neden?"

"Ben sizin evin ordayım iki dakika gelsene bir şey soracağım."

"Tamam geliyorum."

Ne hakkında konuşmak istediğini merak ederek koşar adımlarla bahçeye çıktım. Bahçedeki masada oturmuş bana bakıyordu. Bende hemen karşına oturdum.

"Bir şey mi oldu?" Dedim merakla

"Bu Asaf kim?" Dedi düz ses tonuyla

"Siteye geçen yaz taşındılar. Özün'ün dedesinin karşı evine" dedim

"Özün ile arasında bir şey mi var?" Dedi

Sorusu ile şaşkınca ona baktım. Yani ne demeye çalışıyordu.

"Koray Özün'ü tanımıyor gibi davranma sevgili olaylarına ne kadar karşı olduğunu biliyorsun." Dedim sinirle

"Özün'ü biliyorum ama Asaf'ın Özün'e karşı bir şeyler hissettiğini düşünüyorum." Dedi

"Bilmiyorum ama Asaf iyi çocuktur. Öyle bir şey varsa mutlu olurum." Dedim gülerek

"Ne diyorsun Buğlem ya." Dedi sinirle birden sesini yükseltmesi şaşırmama sebep olmuştu.

"Koray sana ne oluyor ya?" Dedim bende sesim yükselerek

"Uf Buğlem bilmiyormuş gibi yapma Özün'ü küçüklüğümden beri sevdiğimi biliyorsun." Dedi

Söyledikleri ile şaşkınca bakışlarımı Koray'a sabitledim. Yalnız ben bilmiyordum nereden bilecektim ki.

"Bilmiyordum." Dedim

Afalamış gibi bakarak kafasını başka yöne çevirdi.

"Özün'e söyleme olur mu?" Dedi kısık sesi ile

"Söylemem"

"Asaf'a iyi diyorsun bende iyi değil miyim?" Dedi sorusu ile kahkaha atasım gelmişti ama Özün ile Koray'ı yan yana düşünemiyordum bile

"Tabi ki iyisin Koray." Dedim

Yüzünde oluşan gülümseme ile ayağa kalktı.

"Tamam o zaman ben kalkayım. Görüşürüz" dedi gülümseyerek

"Tamam, görüşürüz"

Koray'ın arkasından bir süre baktıktan sonra inşallah Özün'ü gördüğümde pot kırmam diye düşündüm. Eve girdikten sonra yarım kalan dizimi izlemek için bilgisayarımı açtım.

Bölümün bitmesi ile pencereden dışarı baktım. Baya geç olmuştu yatağa geçip uyumak için hazırlanıyordum ki gelen bildirim ile telefonumu açtım.

Enes: İyi geceler

Her gece aldığım mesajı da aldığıma göre rahatlıkla uyuyabilirdim.

Selamlarrr ✋

Bu bölüm biraz değişiklik olsun istedim ve Buğlem'den yazdım.

En sevdiğiniz karakter hangisi oldu?

Yorumlarda belirtirseniz sevinirim 💞