Sen duydun mu sustuklarımı? |Yarı texting|

34. bölüm

Asaf'tan

Yusuf dedeyi ziyaret etmek için arbadan inince, direk onların evine doğru yürüdüm. Bahçenin kapısını açıp, içeri girdim.

Sandalyede oturup, kollarını birbirine sarmış bir şekilde uyuyan Özün'ü görünce burukça gülümsedim. Yanına doğru yaklaşınca, soğuktan burnunun kıpkırmızı olduğunu gördüm.

Hava bu kadar soğukken nasıl burada uyurdu?

Hemen montumu çıkartım ve çömelerek, üstüne örttüm.

Kaşlarını saniyelik çatıkttan sonra tekrar rahat bıraktı.
Şuan burada olup, onu bu şekilde izlemek kötü hissetirmişti. Hemen ayağa kalktım.

"Fazla bekletme demiştim." diyerek fısıldadım.

Bundan üç yıl önce geleceğini duyduktan sonra neden gelmediğini her zaman sorguluyordum.

Üç yıl önce;

Yeni aldığım evime bakarak gülümsüyordum.

Yanına koşarak gelen Enes bana bakıp,

"Sen de duydun değil mi? bu evi sonunda birileri aldı." dedi.

"Evet" dedim hâlâ gülümseyerek

"Kim almış peki duydun mu?"

"Ben"

Enes ağzı açık bir şekilde bakarken,

"Nasıl?" dedi

Berat'ın Özünle beni kapattığı bodrumun evini almıştım. Benim için özel bir evdi.

Duyduğuma göre bu evi inşa edildiğinden beri kimse almıyormuş.

"Aldım işte Enes" dedim

Enes tam konuşacakken, ben konuştum.

"Sorgulamayı bırak. Ben eve gideceğim." dedim

Enes'i arkamda bıraktıktan sonra eve doğru yürüdüm. Telefonuma gelen bildirim ile daha da mutlu olmuştum.
Evin temizlenmesi için bir şirketle anlaşmıştım. Hafta sonu temizleyeceklerdi.

Evden içeri girmeden önce Zümra'nın önümden koşarak eve girdiğini gördüm. Çok heyecanlı gözüküyordu. Bende hemen ardından girdim.

"Evet anne geliyorlarmış" diyordu heyecanlı heyecanlı

Mutfakta konuştuklarını anlayınca bende oraya girip,

"Kim geliyor?" dedim.

"Özün ablalar"

Kalbim, aşık olduğu ismi duyunca, varlığını bana hatırlattı.

"Ne zaman?" dedim heyecanla

"Yarın"

İki yıl geçmişti gelmeyeli... ona 'fazla bekletme' demekle ciddiydim. Yine de beni iki yıl bekletmişti.

"Anne, Özün ablayı arayabilir miyim?" dedi Zümra

Zümra Özün'ü çok seviyordu. Daha ilk kez birbirlerini gördüklerinde anlamıştım.

"Tabi, arayabilirsin."

Zümra mutfaktan çıkınca, bende çıkmak için adım atmıştım ki annemin konuşması ile yerimde durdum.