her şeyim/2MİN

12

"Seungmin!"

Seungmin Hyunjin'le liseden eve yürürken ismini duymasıyla arkasını döndü.

"Hemen geliyorum Hyunjin." Deyip abisine koştu küçük olan.

Abisinin yanına vardığında nefes nefese kalmıştı küçük olan. Nefeslerini düzenleyip konuştu.

"Efendim abi?"

"Seungmin veda etmeye geldim." Seungmin kaşlarını çatıp araya girdi.

"Veda etmek? Nereye gidiyorsun?"

"Başka bir ülkeye gidiyorum Seungmin. Türkiye'ye gitmeliyim abicim."

"Seni bir daha görebilecek miyim?"

"Tabiki de! Vedalar sonsuza kadar değildir Seungmin."

"Ne yapacaksın Türkiye'de? Niye gidiyorsun? Ne zaman gideceksin?"

"İş için gidiyorum abicim. Babamdan ne kadar uzak olursam o kadar iyi olacak. Birazdan hava alanına gideceğim."

"Bu kadar çabuk mu? Niye şimdi haberim oluyor? Ne zaman döneceksin?" Küçüğün gözleri dolmuştu. Onu tek bıracaktı o kocaman evde.

"Böyle olması gerekti abicim. Söz tam 4 sene sonra yanında olacağım."

Hayır gelmedi. Seungmin abisini çok bekledi. Ona ulaşmaya çalıştı ama asla ulaşamadı.

Şimdi karşısında abisini görünce ne tepki vereceğini bilmiyordu.

Gerçekten her şey sanki Seungmin'in aleyhineydi. Artık ne olduğunu takip edemiyordu küçük olan.

3ay önce kızıyla ve arkadaşlarıyla mutlu ama bir yanı eksik bir şekilde yazarken bu 3 ay içinde başına gelmeyen kalmış mıydı?

"Minnie."

Seungmin sadece çatılmış kaşlarıyla abisine bakıyordu. Ne tepki vermeliydi karar veremiyordu. Agresifleşiyordu gittikçe. Tek istediği şey ortalıktan yok olmaktı. Kızını alıp defolmak istiyordu buralardan.

"Seungmin kim gelmiş?" Minho seslenip yanına geldi küçüğün ve kapıya baktığında gördüğü insan onu mutlu etmişti.

"Yeonjun?"

O ikisi eskiden yakın arkadaştı.

"Minho!" Birbirlerine sarıldılar sıkıca. Seungmin hala çatık kaşlarıyla anlam vermeye çalışıyordu.

"Nerden çıktın sen?" Dedi abisine.

"Sevinmedin mi beni gördüğüne?" Dedi büyük olan mutsuzlukla.

"Soruma cevap ver. Yedi sene önce burada olman gerekiyordu."

"İşim uzadı abicim. Sarılmayacak mısın bana?"

Seungmin sarılıp hızlıca geri çekildi. Uyuyacağını söyleyerek yukarı çıktı.

Küçük olan banyoya gitti ve elini yüzünü yıkadı. İyi hissetmiyordu. Yatağına gitti ve yatağın üstünde mışıl mışıl uyuyan kızının yanına yattı.

Bu sırada Yeonjun huzursuz olmuştu.

"Beni gördüğüne sevinmedi.."

"Gel içeri. Kafası çok karışık onun. Çok fazla şey oldu. 11sene oldu sen yokken Yeonjun. Her şey çok değişti."