İNTİKAM ATEŞİ

Gerçekler

NASIL BEĞENDİNİZ Mİ?

LÜTFEN OY VE YORUMLARINIZI EKSİK ETMEYİN.

OY SINIRI: 5 OY VE 3 YORUM

SINIRI AZ TUTMAYA ÇALIŞIYORUM FAKAT HALA İSTEDİĞİM KADAR GELMİYOR🥲

KİTABIMIZ 57 SIRADA 🏆
İLK BİR KAÇ BÖLÜM 5 SIRALARDAYDI FAKAT BÖLÜM ATAMADIĞIM İÇİN VE OY GELMEDİĞİ İÇİN 57. SIRADA MAALESEF.

1280 KELİME🔥

OY VE SATIR ARASI YORUMLARINIZI
EKSİK ETMEYİN🫶🏻

DİĞER BÖLÜMDE 2 YORUM EKSİK OLMASINA RAĞMEN ATIYORUM UMARIM BİRAZ DAHA FAZLA OY VE YORUM GELİR🤍

FAZLA UZATTIM İYİ OKUMALAR✈️

ARAFTAN DEVAM~

Öğrenmişti işte şimdi beni hayatta affetmezdi, doğal olarak da time patlıyordu. Fakat bilmediği bir şey var o da timin hiç bir şeyden haberleri olmamasıydı. "Boşuna onlara patlama, onların haberi yoktu" demiştim sakinlikle. Dila bana dönüp öyle mi dercesine bakıyordu. "Peki sen niye bir şey söylemedin o zaman, nasıl saklarsın bunu benden?"

"Saklamak zorundaydım Dila." Demiştim aynı yerimde dururken. Dila yavaş adımlar ile yanıma doğru adımlıyordu. En sonda ayak uçlarımız birbirine değince durdu. "Neden, neden bunu benden sakladın KARA!?" Demişti. O an sadece Dilayı gördüm. Sanki herkes yok olmuştu. Dilaya baktığımda onun etrafa baktığını gördüm. "Bunlar nereye kayboldu hemen?" Demişti.

O an anlamıştım. Gerçektende bana KARA demişti. Sakin tutmaya çalışmıştım kendimi ama ne fayda. Dilayı tuttuğum gibi duvara yapıştırmıştım. Dila bana anlamayan gözleri ile bakarken ben ona sinirli bakıyordum. "Sen ne diye sinirleniyorsun be adam?" Demişti o da yakamı tutarken. "Bana bir daha Kara dersen bu kadar sakin kalmam Asena!" Demiştim kafamı boyun girintisine yaslarken. "Ne yapıyorsun, hem sen değil benim sinirlenmem gerekiyor." Demişti beni iterken. "Hem sakin kalmam diyorsun hemde sarılıyorsun? Dengesiz misin be adam." Demişti sinirle.

"Böyle bir şeyi nasıl saklarsın sen ya?" Bir adım geri çekilip Dilayı tuttuğum gibi sarılmıştım. "Özür dilerim Dila ben bunu saklamak istemedim." Demiştim iyice sarmalarken. Dila beni itmeye çalışıyordu fakat bu sefer kaçmasına izin vermeyecektim. En sonda debelenmeyi bırakıp olduğu yerde durmuştu. Söylemek istemiştim fakat babası izin vermemişti.

Bende zaten tesadüfen öğrenmiştim. Keşke duymasaymışım.
"Anlamıyorum neden hafıza kaybı yaşadığımı söylemedin?" Demişti en son sarılırken. Sinirini atmaya çalışıyordu. "En yakın zamanda öğreneceksin fakat bunu şu an söyleyemem, özür dilerim Dila'm" Demiştim.

DİLADAN DEVAM~

Dila'm mı demişti o? Gerizekalı Dila buna mı takıldın cidden? Susar mısın içses? Ben ne yapıyordum Allah aşkına? Resmen kendim ile kavga ediyordum. "Dila?" Demişti Araf beni dürterken. "Hı" Demiştim gözlerine bakarken. "İyi misin?" O an aklıma dank etmişti. Bir tribi hak ediyordu. "Değilim!" Diye bağırıvermiştim. Omuzlarına bilerek çarptırarak hızla yanından geçmiştim. Eminim arkamdan şaşkın şaşkın bakıyordur.

"Kudursun" demiştim odaya doğru ilerlerken. "Yalnız her şeyi duyuyorum üsteğmen, defterin kabarıyor haberin olsun." Demişti arkamdaki ses. Bu ses kime aitti? Tabiki Araf yüzbaşımızın sesiydi. "Sizin de sınırlarınız kabarıyor yüzbaşım dikkatli olun bence." Demiştim bende aynı tonda. Yüzüne bakmadan odama girip kapıyı çarptırmıştım.

Sinirden ağlayacaktım resmen, nasıl böyle bir şeyi saklayabiliyorlar aklım almıyor. Aynanın önüne geçip uzun uzun kendime baktım. Bu kadar aptal olamazdım. Resmen ayakta uyutulmuştum. Bir kaç saat kendi kendime düşünürken en sonda babamı aramaya karar vermiştim, belki onun bir açıklaması vardı.