İNTİKAM ATEŞİ

Veda

VE BÖLÜM SONUUU🔥

NASIL BEĞENDİNİZ Mİ?

GELECEK BÖLÜM EFSANE OLUCAKKK👀

TAKİPTE KALIN, SINIR 6 OY, 3 YORUM.

SINIR TAMAMLAMADAN BÖLÜM GELMEYECEK

SİZCE KAYA İYİ Mİ? İLERDE NELER OLUCAK ACABA??

1329 KELİME😳

İYİ OKUMALAR🫶🏻

DİLA-

"Evet asker yerin al!" Diye bağırmıştım gür sesim ile. Etraftakiler sesimi duyup buraya bakıyordu. "İlk önce ısınalım değil mi?" Demiştim yüzümdeki sırıtma ile. Hepsi aynı anda başını sallamıştı. "50 mekik, 100 şınav 150 barfiks, 200 yumruk 250 kere de aşağı yukarı koşu. Anlaşıldı mı asker!" Demiştim elime bir not defteri alarak. "Emredersiniz komutanım!" Demişti hepsi aynı anda. "50 mekik başla!" Demem ile hepsi pozisyonu alıp beni bekliyorlardı. "Başla!" Demem ile başlamışlardı.

Kerem: çok hızlı nefes alıyor, nefes problemi. Diye işaretlemiştim. Ferhat: fazla titreme. Efe: konsantrasyon bozukluğu. Hasan: dikkat dağılması. Diye işaretlemiştim hepsini. Bir tek Araf kalmıştı. Onda mekik, şınav ve barfikste görünür bir şey bulamamıştım. Sadece bana bakıyordu bu biraz riskliydi. Ama halledilmeyecek kadar büyük bir şey değildi. En azından benim bildiğim.

Herkesi sıraya sokup konuşmaya başladım. "İkişer ikişer pozisyon alıp yumruklarınızı test edeceksiniz. Kiminkisi daha hafif ise o minder tutacak diğeri ise 200 yumruk atıcak. Sonra tam tersi." Demiştim başımı defterden kaldırıp tek tek bakarken. "Sonra tam tersi, anlaşıldı mı asker!" Hepsi aynı anda "anlaşıldı komutanım." Diye bağırmıştı. Gururla onlara bakıp başımı başlayın anlamında salladım.

Kerem- Ferhat, Hasan- Efe eşleşmişti. Bende mecburen Araf ile eşleşmiştim. "Başla!" Siye emir verdiğimde herkes bilek güreşi için pozisyonu almıştı. Ben ve Araf hariç. İlk önce not alıp sonra en sonda ikimiz yapacaktık. Kerem Ferhat'ı zorluyordu baya. Hasan ve Efe ikilisine döndüğümde şok olmuştum. Hasan şaşırtıcı bir şekilde Efeden baya üstündü. Efe zor tutuyordu. Tekrar kerem ve Ferhat'a döndüğümde Ferhat Keremi yenmişti. "Ben kazandım." Diye bir ses gelince bu sesin Efe olduğunu anladım.

"Tamam siz başlayın!" Demiştim Araf'a bakarken. "Ama komutanım ne olur bu maçı kaçırmayalım, ne olur." Diye yalvarıyordu Ferhat. Tam itiraz edecekken. Araf'ın söze atlaması bir oldu. "Tabiki koçum seve seve, öyle değil mi üsteğmenim." Demişti sırıtırken. "Bu seferlik öyle olsun." Demiştim masaya doğru adımlarken. Pozisyonu alıp başlamıştık. İkimiz de ilk önce bir birimizi test ediyorduk. Araf baya rahat duruyordu aynı şekilde bende gayet rahattım. Araf biraz bileğimi bükmüştü. Yavaş yavaş masaya elim yaklaşırken.

Ferhat'ın konuşması ile hırslanmıştım. "Üsteğmeninin bileği bugün iyi değil galiba." Demişti. "Hadi kızım yaparsın." Demiştim içimden ve Araf'ın beklemediği bir anda elini masaya yapıştırmıştım. "Oha lan." Diye bağırmıştı Efe. Ferhat bana bakmıyordu yani kazandığımı bilmiyordu. "Ben demiştim Araf komutanım kazanır diye. Demişti kendinden emin bir şekilde.

"Bu seferlik o iş olmadı be Ferhat, bir dahaki sefere." Demiştim alayla. Araf kulağıma eğilip fısıldamıştı. "İşte benim kızım." Demişti. Şok ile ona bakıyordum. "Yumuşamak yok kızım o senden büyük bir sır sakladı." Diye geçirmiştim içimden. "O kız seni büktü ama komutan." Demiştim ve ayağa kalkıp eğitime devam etmemizi sağlamıştım. Araf minderi tutarken bende en sert yumruklarımı geçiriyordum. Gözüm dönmüş olucakki minderin çekilmesi ile Araf'ın çenesine yumruğumu sallamam ile inlemişti. "Ah, kızım ne yapıyorsun çenem çıktı."