Esaret-i Araf (+18)

9. Bölüm

Oy vermeyi ve iyi kötü yorumlarınızı eksik etmeyi unutmayın

İyi okumalar...

Asrın'ın Demet hanımla olan konuşmasından sonra çok ağlamış daha babasıyla boşandığımız gerçeğini kabul edemeyen etmek istemeyen oğlum bir de Asaf'ın babası olmadığını öğrensin istemiyordum. Yanlış yaptığımı düşünmeye başlamıştım son günlerde. Keşke en başından babasının Asaf olmadığını söylemiş olsaydım en azından şu an da belki psikolojisi bu denli hasar almazdı. Günler geçmişti, tüm mardin Asafla boşandığımızı öğrenmişti. Asrın durumu biraz olsun kabullensin diye Efran'ın isteği üzerine günlerdir Demet hanım ve ben uğraşıyorduk.

Düşüncelerimi bölen kapının sesi oldu.

"Hazır mısın Ahu?"

"Hazırım geliyorum birazdan."

Hayır hiç hazır değilim. Bugün hesaplaşma günüydü. Artık girmekten ödüm kopan o kafese girecektim bunu bana hiç bir güç yaptırmaz derken şimdi oğlum için buna mecburdum.

"Tamam aşağıda bekliyoruz o zaman"

Cevap vermedim. Adım seslerinden aşağı indiğini anlayabiliyordum.

Aynadan son kez kendime baktım, derin bir nefes aldım ve odadan çıktım. Güçlü durmalıydım ama bunu nasıl yapacağımı da bilmiyordum. Herkes üstüme gelecekti. Babam, abim, Asaf'ın ailesi, ve Efran'ın ailesi.. Tüm şehri saymıyorum bile...

Aşağıya indiğimde Efran ve Asrın Koltuğa oturmuş oyun onuyorlardı. Geldiğim topuk seslerimden anlaşılınca Asrın'ın ilgisi hemen bana yöneldi.

"Anne!!"

Oğlum hızla gelip bana sarılınca saniye kaybetmeden aynı karşılığı verdim.

"Bugün babamı görecek miyiz ben çok özledim onu!"

Bakışlarım Efran'a kaydı, başını olumsuz anlamda sallamıştı. Zaten ne bekliyordum ki izin vereceğini mi? Takındığım sahte tebessümümle oğluma baktım.

"Annecim babanın işi bitirse yanımıza uğrayacakmış."

Asrın'ın omuzları düştü. Bir şey söylemesine fırsat vermeden Efran yanımıza doğru gelmiş Asrın'a tutması için elini uzatmıştı bile.

"Hadi bakalım, yeni evini merak etmiyor musun Aslanım."

Asrın omuz silkerek uzatılan ele bir kaç saniye baktı ve sonrasında tuttu. Efran'ı sevmesine seviyordu alışmıştı ona geçen süre zarfında ama Efran'ın babasının yerine geçmeye çalıştığını hissediyordu sanki bu yüzden yaklaşsada farkına varınca kendini geri çekiyordu.

Evden çıktıktan sonra arabayla yolculuğumuza başlamıştık. Efran'la dün gece yaptığımız konuşma zihnime düştü.

———FlashBack———

"Önceliğimiz Asrın'ın detayları bilmemesi ben az çok kendi ailemi uyardım yarın da tekrar uyaracağım, seninde aynı hassasiyeti göstereceğini biliyorum, önceliğimiz Asrın."

"Tek önceliğim o zaten Efran, her şeye onun için katlanıyorum zaten."

Efran oturduğu koltukta bana doğru eğildi hafifçe.

"Her şey senin elinde Ahu, katlanmak zorunda olduğun hiç bir şey yok kendi kaderini sen tayin ettin, ve bu kaderi güzelleştirmek yine senin elinde."

Bakışlarımı kaçırdım.

"Yarın önce sizinkilere gideceğiz senin için yoksa o eve adımımı atmam ya neyse."