Esaret-i Araf (+18)

12.Bölüm

Satır arası yorum yapın lütfen bunu gerçekten çok önemsiyorum ve oy da verirseniz çok sevinirim şimdiden teşekkürler <3

İyi okumalar...

Efranla odada ki konuşmamızdan sonra bu yakınlaşmayı gereksiz ve ona ümit verici bulmuştum bu yüzden hızla geri çekilip Asrın'ı bahane ederek yanından kaçar gibi ayrılmış onu orada bırakmıştım.

Hala inanmıyordum hem kendime hem de Efran'a öncelikle Efran'ın sandığım kadar baskıcı ve kuralcı olmadığını hissetmeye başlamam ve ona karşı birazda olsa yumuşamaya başladığımı hissetmek beni tedirgin ediyordu. Gereksiz bir ümide kapılmasını istemiyordum çünkü ben hiç bir zaman onunla olmayacak onu beni sevdiği gibi sevmeyecek ona aşık olmayacaktım çünkü kalbim zaten doluydu. Aklıma Asaf gelince kendime kızdım. Efran bizi ayırmıştı ve ailemizi parçalamıştı şimdi ona karşı yumuşamam ve ona üzülmem hiç doğru değildi o bizi ayırırken bize hiç üzülmemişti.

Düşüncelerimin yönünü değiştirdim bu sefer. Çalışabileceğimin bilinci tekrar gelince gerçekten mutluluktan uçacak gibi oluyordum. Çalışmam demek özgür olabileceğim anlamına geliyordu istediğim gibi bu evden çıkabileceğim ve istediğim yere gidebileceğim. Böylece Asaf ile tekrar bir kaçış planı kurabilirdik bu sefer başarılı olacağımız bir plan. Bir an yüzümdeki gülüş silindi. Bu durumu düşünürken artık Asrın'ı daha fazla düşünmeliydim. Bir öyle bir böyle hırpalama fikri zihnime düştü. Tamam Efran çok iyi bir baba olma yolunda gidiyor olabilirdi çokta iyi bir baba olabilirdi ama benim oğlumun bir babası vardı zaten.

Kafamdaki düşünce şekillendikçe kaçıp gitme fikrinden uzaklaşmaya başladım. Tamamen kaçma ortamını hazırlamam zaman alacaktı hemen olacak bir şey değildi Efran eminim ki beni sürekli gözetleyecekti izin vermiş olsa da. Bu zaman zarfında da Asrın babasının Efran olduğunu muhtemelen öğrenmiş olacaktı peki o zaman ben ne yapacaktım?

Ne olurdu yani işleri zora sokmasaydı biz Asafla boşanmasaydık ve burada yaşasaydık kendide istediği zaman oğlunu görseydi. Düşüncelerim başımı ağrıtmaya başlayınca şimdilik bu konuyu rafa kaldırmaya karar verdim ne de olsa vakit vardı daha bunlara.

Asrın'ı yatırmıştım ama hala başında bekliyordum zihnime düşen sorular beni germeye başlamıştı. Ben nerede yatacaktım?

"Uyudu mu?"

Efran'ın sesiyle irkilmiştim. Başımı salladım usulca.

"Hadi gel."

Kalkıp Efran'ın peşinden gittim.

"Bu oda?"

"Bu oda benim odamdı ama artık bizim odamız. Ben burayı siz gelmeden önce tekrar dekore ettirdim her şey yenilendi"

"Efran seninle aynı oda da asla kalmam."

"Merak etme burada kalmayacağım en azından şimdilik."

Sinirli bakışlarım Efran'a döndü.

"Ne demek şimdilik! Hiç bir zaman demek istedin herhalde."

"Nikahımız hallolana kadar bu da bir kaç güne tekabül ediyor."

"Efran bu evlilik asla gerçek olmayacak"

Efran geçip rahatca yatağa oturdu ve oturduğu yerden bana bakarak konuşmaya devam etti.

"Her şeyin zamanı var ve ben sabırlı bir adamım o yüzden endişe etmene lüzum yok."

"Boşuna bir bekleyiş olur o zaman."

"Bir gün Ahu bir gün sende benim seni sevdiğim gibi beni seveceksin hatta öyle bir gün gelecek içinde ki aşk sana öyle şeyler yaptıracak ki işte o gün beni anlayacaksın tek temennim umarım o gün çok geç olmaz Ahu."