Neden ben?-Gerçek Aile'm -

27. Bölüm

Bölüm de başlasın.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

ECE GAMZE'NİN ağzından

Mezarlığa geldiğimde taksinin ücretini ödedim ve aşağı indim. Buraya ikinci gelişimdi. İlkinde sonlara doğru bayılmıştım. Ama bu sefer güçlü olacaktım.

Yanımda getirdiğim örtümü başıma örttüm ve içeri girdim. Annem babamın mezarına ikinci kez gelmiş olmama rağmen onları zorlanmadan buldum.

Batı oradaydı. Yere oturmuştu. Her gün eve Mert abim getirdiğinden biliyordum. Hdr seferinde üstü toz toprak olmuş teni çoğu zaman buz gibi olurdu.

Şimdi de karşımda duruyordu. Ama tek değildi. Yan mezara başını aynı batı gibi dayamış bir kız vardı ve karşılıklı olarak duruyorlardı.

Kızın gözleri ve burnu kızarmıştı. Kızın dudakları titriyordu. Büyük ihtimalle birşeyler mırıldanıyordu.

Batı ise annemin mezarının başına kafasını koymuş gözlerini kapatmıştı. Dizlerini kendine çekmiş cenin pozisyonunda kollarını birbine dolamış yerde yatıyordu.

Onu böyle görünce neler hissettiğini anlamıştım.

O burada sanki annemin yanında yatmış gibi hissediyordu. Annem ve babamla olan hatıralarını düşünüyordu.

Benim geldiğimi farketmeyen ikiliye yaklaştım.
Kız beni farketmiş ve bana meraklı gözlerle bakarken onu çok umursayamamıştım.

Onun yanından sessiz bir şekilde geçerken Batı'nın yanında durdum ve bende annemin mezarına başımı koyarak gözlerimi kapattım.

Bir süre sonra Batı'nın pürüzlü sesi kulaklarımı doldurdu.
"Neden geldin, birşey mi oldu?"

"Gelemez miyim?" Derken bir yandan ya hayır sen bizim kardeşimiz değilsin derse diye düşünüyordum.

Rüyamda Mert abi öyle söylemişti değil mi?

"Hayır, gelebilirsin sen bilirsin sonuçta"

Ona biraz daha yakınlaştım ve omzuna yaslanarak konuştum.

"Batı, senle laf dalaşına girmeyi bile özledim, bencilce ama eve gel lütfen"

Oda bana yaslandı.

"Biliyor musun? Sizin doğacağınız zaman ben küçüktüm. Ama annem senin de kardeşin olacak. Hemde bir değil iki tane diyince çok mutlu olmuştum. Her gün annemin yanına gider karnına öpücük kondururdum."
Konuşurken bir yandan onları hatırlaması ile göz yaşları akmaya başlamıştı.

Bende onu kendime çektim. Devam etti;

" Sonra siz doğdunuz, sen karıştırıldın. Sonra Efe'nin doğumu geldi. Efe doğdu. Ben büyüdüm. Annemden uzaklaşmak zorunda kaldım. Babam yanımıza gelip, küçük kardeşleriniz var, annenize bir de siz sorun olmayın dediğini hatırlıyorum hep . Babam da haklıydı ama kırılmıştım işte babama. Sonra anneme pek yaklaşmadım. Babama küstüm. Bunlar olurken daha 8 yaşındaydım ben çok küçüktüm. Ne yaptığımı bilmiyordum. Biliyorum çok saçma oldu ama şuan bunları hatırlayınca çok üzülüyorum. Annem bana yaklaştıkça onu ittim çoğu zaman yaklaşmadım babam beni yanına çağırdığı zaman yanına gitmeye korktum. Bilmiyorum Ece. sence şimdi onlar bana küs müdür?"

Ona sarıldım ve kulağına" emin ol onlar sana küs değillerdir. Ama sen buraya her gün gelerek hayattan kopman onları üzecek. "

Dedikten sonra bana sarılışı sıkılaşmış daha sonra inleyişleri ve hıçkırıkları arttı.

Yaklaşık 1 saati hıçkırık ve inlemelerle geçirdikten sonra sakinleşmişti. Ayağa kalkarak ona elimi uzattım. O da elimden tutarak kalktı ve yan tarafta oturan kızın yanına gitti.

Ona "Mira" diye seslendi. Ve yanına gidip sıkıca sarıldı. Kulağına birşeyler fısıldadıktan sonra yanıma geldi elimi tuttu ve benimle beraber dışarı çıktı.

O sırada akşam olmuştu. Mert abimin arabası önümüzde durmuştu. Ona bindik ve eve gitmeye başladık.

Ben öne oturmuştum.Arkadaki batıya

"Batı biraz yat eve gidince birşey konuşacağız" dedikten sonra önüme döndüm.

Mert abimin meraklı bakışlarını görüyordum ama hepsi ile beraber konuşmak istiyorum.

Ve yaklaşık 40 dakikalık yolculuktan sonra araba durdu ve eve geldiğimizi anladım.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Bittti.

Yorumlar nasıl

Bu ara bölümler hep hüzün ama iki bölüm sonra eğlence başlıyorrrr

Hadi öptüm