Sırrın Çıkışı

13.Bölüm

Iyi okumalarrr.

***

Sinirlerime hakim olamayıp kum torbasına daha sert vuruyordum. Galiba buna asla alışamayacaktım. Bunları düşündükçe daha sert vuruyordum. En son ayağımın dibine uzanan köpeğimle durmak zorunda kaldım. Torbaya vururken ileri adımlar attığım için onun canını yakabilirdim.

"Medusa! Ayağıma yatma kızım. Sana zarar gelmesini istemiyorum." Dedim. O ise beni hiç takmayıp daha çok bana sokuldu. En son bende pes edip eldivenlerimi çıkarttım ve bir köşeye fırlattım. Medusanın yanına çöküp oturdum. O anında üzerime atlarken bende kafasını sevmekle yetiniyordum.

Medusa, çok akıllı bir köpekti ve çok eğitimliydi. Kendinize zarar verirseniz ya da kriz geçirirseniz daha önceden anlıyor ve sizi korumaya alıyordu. Şimdi de o anlardan birindeyiz, kendime zarar vereceğimi düşündüğü için beni korumaya alıyordu ve iyi olduğumu algılamaya çalışıyordu.

Bir süre sonra Medusa yere uzanınca bende yanına uzandım kafamı karnına koydum ve bir elimle yavaş yavaş tüylerini okşamaya başladım. Bana iyi gelen sayılı şeylerden biriydi.

Biz öyle uyuyakalmışken içeri giren kişiden haberimiz bile yoktu...

***

-1 Yıl Sonra-

-Asila Yıldız-

Karnemi almış bahçede Aras'ın arkadaşlarıyla vedalaşmasını bekliyordum. En son gelmemeye devam edeceğini anladığımda derin bir nefes verip arkamı döndüm ve yanından ayrıldım. Benim Aras'ın yanından ayrılmamla omzumda hissettiğim kolla hızla tutup ters çevirip yere eğmem bir oldu. Bunu yaptığım kişi ise bağırmakla yetiniyordu. Kim olduğuna baktığımda göz devirip elimi çektim ve yoluma devam ettim.

"Hey! Beni bekle Asila!" Diyen Rüzgar'ı takmayıp yoluma devam ettim. O ise hızla peşimden gelip beni kolumdan tutup kendine döndürdü. Ben elimi direk çekerken o ise kırgın bir şekilde bana bakıp konuşmaya başladı.

"Ne bu halin Asila? Son 1 yıldır böylesin. İlk başlarda herkese böyleydin diye sesimi çıkarmadım ama şimdi sadece bana böylesin. Bunun sebebi ne?" Derin bir nefes verdim ve yüzüne bakmaya devam ettim. İçimdeki huzursuzluk susmuyordu, içimden bir ses ona güvenmemem gerektiğini söylüyordu. Nedeni yok ama yakında öğrenecektim.

"Senlik birşey değil. Sadece yanlız kalmak istiyorum. Sebebi yok." Dedim. O tam konuşmaya başlayacaktı ki hemen sözünü kesip ben konuşmaya başladım.

"Ateş'e baksam iyi olur. Söz vermiştim arkadaşlarıyla tanışacaktım."

"Tamam git. Çıkışta bir yerlere gider otururuz. Olur mu?" Dedi. Soğuk ama mesafeli bir sesle konuşmaya başladım.

"Gelemem. Biliyorsun ki yeni kendi şirketimi açtım ve çok meşgulüm. Belki daha sonra buluşuruz. Artık gitsem iyi olur görüşürüz Rüzgâr." Dedim ve onu dinlemeden yanından ayrıldım. Yalaka piç. Aman götümden ayrılma.

Okuldan hızla çıkıp yanımızdaki liseye girdim. Girmemle bütün gözler beni bulurken takmadan başım dik bir şekilde yürümeye başladım. Aslında Rüzgâr'a yalan söylemedim gerçekten de Ateş'e siz vermiştim ancak Aras'la gidecektik. Kendisi teşfik edebilseydi daha erken gidecektik ama arkadaşlarından kopamadı.