Sırrın Çıkışı

2. Bölüm

İyi okumalar.

***

"Bunu neden bana yapıyorsun Serhat Amca" dedi 3 yaşındaki Asila.

"Bu kadar güzel olduğu için seni cezalandırıyorum sadece Asila. Normalde ölmen gerek ama bunu yapamadım. O yüzden seni ölmekten beter edeceğim." Dedi hafif kahkaha atarak Serhat.

Asila gözlerini etrafta gezdirdi. Korunalar ona acıyarak bakıyordu fakat Asila bunu fark edemeyecek kadar küçüktü. Serhat sürekli ona babasının ve abilerinin videolarını izletiyordu.  Büyüdüğünde ailesi hakkında ufakta olsa biseyler hatırlamasını istiyordu. Fakat yüzlerini çıkartamayacağına emindi ve bu onu gelecekte deli edecekti.

Serhat tekrar Asila'ya vuracaktı ki Asila ona öyle baktığını görünce yapamadı. O an aklından şu kelimeler geçti. ' Keşke baban kızımı öldürmeseydi Asila bunları yaptığım için üzgünüm.'

"Alın şunu odasına götürün. Yaralarına da pansuman yapın." Diyerek küçük kızı gözünün önünden aldırdı. Odadan herkes çıktığında Serhat masasına doğru gidip bardağına viski doldurmaya başladı.

"Keşke o adamın kızı olmasaydın Asila. Yoksa sana kimsenin dokunmasına izin vermezdim."

***

-Asila Karaca-

Napacağım hakkında en ufak fikrim yoktu. Şuanda sahilde oturmuş hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Telefonum durmadan çalıyordu fakat bakmak dahi istemiyordum. Bunca yıldır aradığım bütün cevapları bi kağıt parçasında bulmuştum. Ve ne yazık ki çok geç öğrenmiştim herşeyi.

Birinin ismimi bağırmasıyla kafamı hafifçe kaldırdım. Ve sesin kimden geldiğine baktım. Kafamı kaldırmamla Rüzgar'la göz göze geldim. Ben daha çok ağlamaya başlarken Rüzgar koşarak bana doğru geldi.

"Asila! Noldu böyle!? Neden ağlıyorsun Güzelim? Hadi konuş benimle." Diyerek bana sarıldı. Bende hızla ona sarılırken hızla beni kucağına aldı ve arabaya doğru koşmaya başladı. Adem amca (şoför) kapıyı açtı. Rüzgâr beni onun kucağına oturacağım şekilde koltuğa oturdu ve konuşmaya başladı.

"Adem abi hemen eve sürer misin? Annemi de arayıp Asila' nın sevdiği yemeklerden yaptırır mısın?" Adem amca onu onaylarken Rüzgar hemen bana döndü.

"Hadi konuş güzelim. Anlat bana. Noldu neden ağlıyorsun?" Ama bu çok tatlı nasılda endişelenmiş.  Yerim seni. Derin bir nefes verip titreyen sesimle konuşmaya başladım.

"Ben gerçek ailenin kim olduğunu buldum Rüzgar." Rüzgâr bana ilk başta boş boş bakmasına rağmen sonra jeton düşmüş olacak ki birden bağırdı.

"NE! Asila sen ciddi misin? Kimmiş? Nerden öğrendin? Onlar mı seni buldu? Onun için mı ağlıyorsun? Yoksa seni üzdüler mı? Kimse benim güzelimi üzemez. Onun kafasını koparırım." Rüzgâr bunları sıralarken ben o sıra kucağından kalkıp cebime koymuş  olduğum zarfı çıkardım ve Rüzgâr'a uzattım.