KASABA //BxB// Final Yaptı

Final

Sohbet devam ederken;

Ali ve Özgür yatmaya hazırlanıyorlardı. Zafer'e yatması için yere döşek sermişti Ali. Kafesteki kuşla konuşan Zafer'e bakarak "Bu gece burada uyursun. Tamam mı? Hadi sana iyi geceler" dedikten sonra odasına gitti yatmaya.

Kuşa "İyi geceler güzel kuş. Hekim abin yarın kanadını açacak. Sonra seni salacağım. Yine özgürce uçacaksın. Çok mutluyum. Sende mutlu oldun mu? Güzel kuş. Seni vuran çocuklar kötü. Hekim iyi. Öğretmende iyi. İyi geceler" dedikten sonra yerdeki döşeğe yattı.

Bir süre sonra aklına evin bahçesinde bağlı olan keçi geldi. Huzursuz bir şekilde yattığı yerden kalkarak elleriyle başına vurmaya başladı.

"Keçi evde yalnız kaldı. Anne de gitti. Bende yalnız kaldım. Keçi korkar tek başına orda. Keçiyi alayım ben. Yalnız kalmasın. Sen uyu tamam mı? Ben keçiyi alıp geliyorum. Öğretmenle hekimde uyusun sakın ses etme" dedikten sonra misafir evinden çıktı telaşla.

Kahvede ise imam konuşmaya devam ediyordu.

"...Allah yolunda giden müminlere, bir dinsizi öldürmek bin şehit sevabı kazandırır. Ne duruyorsunuz. Daha ne bekliyorsunuz yürüyün mümin kardeşlerim. Bu belaları başımıza musallat eden deyyusları öldürün. Öldürün ki kasabamız hidayete kavuşsun. Korkmayın Allah sizinle!"

Kahvede imamı dinleyenler arasında "Salgının sebebi o cinsi sapıklar. Geldiklerinden beri kasabada hiçbir şey yolunda gitmedi uğursuz deyuslar!" diye homurdanlamalar başlamıştı.

Sohbeti dinleyen şoför Yaşar "Bu sohbetin sonu hiç hayra gitmiyor! Jandarmaya haber vermeliyim" diye mırıldandıktan sonra kahveden çıktı. Ardından geç kalmaktan korkarak "En iyisi önce hekim beyle öğretmeni uyarayım" diyerek misafir evine yöneldi hızlı adımlarla. Bu sırada telaşla "Keçi korkar karanlıkta tek başına. Onu alayım ben. Yavruları olunca onları da severim" diye başına vurarak yürüyen Zafer'in geldiğini gördü.

Ona "Nereye böyle gece gece diye sordu?" Yaşar.

"Keçi bahçede tek başına kaldı. Korkar şimdi. Gidip onu alayım. Öğretmenle hekim uyusun. Keçiyi getirince bizde uyuruz. Karanlıkta korkar o." derken sokağın sonundaki kahveden öfkeli sesler yükselmeye başladı.

"Öldürelim cinsi sapıkları!"

Çaresizlikle iç çeken Yaşar jandarmaya gitmeye vaktinin olmadığını anladı. "Ah Zafer evladım. Deli sen misin, yoksa kasabalı mı bilmiyorum? Dinle bak şimdi. Ben arabayı almaya gidiyorum. Gidip Ali'yle, Özgür'e söyle hemen evden çıksınlar. Belediyenin arkasına gelsinler. Ben onları orada bekleyeceğim" dedi.

Zafer "Olmaz! Uyusunlar. Çok yoruldular. Hayvanları iyileştiriyor hekim. Ben hekim yardımcısıyım biliyor musun? Uyusun onlar. Çok yoruldular" dedi telaşla.

Dişlerini sıkan Yaşar "Hadi ama Zafer. Bir kere de yap şu dediğimi. Bak kahveden geliyorlar. Hepsi çok öfkeli. Öğretmenle, hekimi dereye atacaklar. Gidip haber ver belediyenin arkasına gelsinler. Çabuk ol!" dedi.

Korkuyla başına vurmaya başlayan Zafer "Eyvah öğretmenle hekimi dereye atmasınlar. Onlar iyi, kahvedekiler kötü" diyerek misafir evine doğru koşmaya başladı.

Zafer hızla eve gelerek Ali'nin odasına girdi. "Kaçın geliyorlar. Sizi dereye atmaya geliyorlar. Öğretmenle öpüştünüz diye kahvedekiler çok kızmış. Kaçın hemen Yaşar baba belediyenin arkasında bekliyor sizi. Kaçın kaçın. Dereye atmasınlar sizi" derken telaşla başına vuruyordu. Onun sesini duyan Özgür odasından çıkıp yanlarına geldi.

"N'oluyor?"

"Bilmiyorum kahvedekiler buraya geliyormuş. Hemen gitmemiz lazım buradan! Bu gece bir şey olacağını hissetmiştim ben" diyerek baktı Özgür'e.