KASABA //BxB// Final Yaptı

Bl.8

Sonunda hayvanların su ihtiyacını karşıladıkları dereye gelmişlerdi. Özgür "Su temiz görünüyor" dedi.

Çantasından çıkardığı şişeyi dolduran Ali "Bunu tahlil sonuçlarında görmeden bilemeyiz" diyerek sıktı dudaklarını düşünceli gözlerle şişedeki suya bakarken.  Ardından ağzını kapattıktan sonra şişeyi tekrar çantasına koydu.

"Kasabanın hayvanları ne kadar sıklıkla buradan şu içiyor acaba?" diye sordu merakla kıvrıla kıvrıla akıp giden dereye bakarken.

"Kasaba yolu üzerinde olduğu için sürekli otlatmak için bu yolu kullanıyorlar diye biliyorum. Muhtemelen gidiş ve dönüşlerde su molası veriyorlardır."

Ali bu defa kaşlarını çatarak "Şu sözünü ettikleri fabrikalar nerede?" diye sordu Özgür'e.

Parmağıyla koruluğu işaret ederek "Ağaçlardan görünmüyor ama koruluğun arkasında" dedi. O yöne doğru yürümek için adım atarken "Oraya kadar gidecek miyiz?" diye sordu.

"Orada ne iş yaptıklarını görmek istiyorum."

Ardından birlikte yürümeye devam ettiler. "Benim bildiğim kadarıyla deri fabrikaları olması lazım. Belediye başkanı fabrika için toprakları hibe etmiş fabrika sahibine. Zaten sahipleri de belediye başkanının akrabaları olduğu söyleniyor. Belki o bile ortaktır oraya. Bu yüzden biraz dikkatli olman lazım. Bu yaptıklarımız belediye başkanının kulağına giderse hiç iyi olmaz" dedi Özgür.

"Bu salgın fabrikaların atık suları yüzünden başlamışsa, bence bu belediye başkanı için hiç iyi olmaz! Söz konusu kasabalının geçim kaynağı olan hayvanları! Kaldı ki bugün hayvanlara bulaşan hastalık yarın kasabalıya da bulaşabilir. Bu işin hiç şakası yok!"

Özgür "Ne olur ne olmaz. Sen yine de dikkatli ol" diyerek elini omzuna attı.

Uzun zamandır yürüyorlardı ve ikisinin ayaklarında da yavaş yavaş yorgunluk belirtileri gözükmeye başlamıştı. Adımlarını yavaşlatan Ali ellerini dizlerine koydu nefes nefese. Ardından "Biraz dinlenelim. Sonra devam ederiz yürümeye" dedikten sonra kendisini derenin kenarına bıraktı. Onunla birlikte ayaklarını uzatıp oturan Özgür sırtını onun sırtına dayadı. Ters yönlere bakarken derenin huzur veren şırıltısını dinlemeye başladılar.

Ali "Lisedeki iddia yüzünden birlikte olduğun çocuktan başka sevgilin oldu mu?" diye sordu. Onun hayatını daha çok merak etmeye başlamıştı.

"Deniz!"

"Onunla nasıl tanıştınız?" dedi yerdeki otlardan bir tutam koparırken.

"Telsizle."

Şaşkın bir şekilde "Telsizle mi?" derken sırtını sırtından çekip başını ona çevirdi.

"Dur heyecan yapma bu kadar anlatacağım!" diyerek güldü. Tekrar sırt sırta verdikten sonra derin bir iç çekerek "Babam benim polisti. Bir gün arkadaşıyla sohbet sırasında, sivillerin telsizle arkadaş aradıkları bir kanal olduğundan bahsediyorlardı. Sürekli polis frekansıyla karışmasından falan yakınıyorlardı. Yüz kırk altı bin altı yüz frekansının amatör kullanıcılar için sohbet amaçlı kullanılan bir kanal olduğunu öğrenmiştim. O merakla herkes yattıktan sonra babamın telsizini aldım. Çatıya çıkıp kanalı ayarladıktan sonra bilirsin işte! Brek brek ben yakışıklı serseri. Arkadaş arıyorum. Brek brek!.. Diye mandala basıp konuşmaya başladım heyecanla" derken güldü. Onunla birlikte Ali'de gülmüştü.

"Eee sonra Deniz mi çıktı karşına!"

O kadar kolay mı sanıyorsun? O gece saatlerce bekledim birisi cevap verir umuduyla. Ama kimse cevap vermedi. Ben her akşam herkes yattıktan sonra soluğu elimde telsizle çatıda almaya başladım. Bazen sesinden oldukça büyük olduğunu anladım kişiler denk geliyordu. Onlara cevap vermiyordum. Günler sonra tam ümidimi artık kaybetmek üzereyken birisi "Ben siyah kelebek, yakışıklı serseri beni duyuyorsan cevap ver" dedi. Kadife gibi sesi vardı. İlk defa benim yaşlarımda olduğunu hissettiğim birisi cevap veriyordu. Çok heyecanlandım cidden. Evet duyuyorum derken kekelediğimi hatırlıyorum o kadar heyecanlanmıştım. Sonra bana "Ben kız değilim yalnız. İstersen konuşmaya bilirsin benimle" dedi. Ona bunun benim için hiç farketmeyeceğini söyleyince sohbet etmeye başladık. Sabahın ilk ışıklarına kadar konuştuk onunla. Arkadaşlığımız aylarca devam etti telsizde."