လူကအားလပ်နေတဲ့အချိန်ဆိုနေ့ရက်တွေကုန်ဆုံးတာလဲပိုပြီးတော့ကိုနှေးသည်။ချုံဇီနောက်ဆုံးတော့တစ်ရက်ကတစ်နှစ်လို့ထင်ရတယ်ဆိုတဲ့စကားကိုနားလည်သွားတယ်။သူတောင်းစားလုပ်ခဲ့စဥ်ကတော့နေ့တိုင်းအစာစားဖို့အတွက်ကိုစိုးရိမ်ပူပန်နေရတယ်။အခုတော့ထမင်းစားဖို့တောင်မလိုတော့ဘူး။အသက်ရှူကျင့်ကြံနည်းကိုလဲကျွမ်းကျင်နေပြီးပြီ။အိပ်တာကလွဲပြီးတော့တခြားဘာလုပ်စရာကိစ္စမှမရှိလုနီးပါးပဲ။
သူမဘယ်လောက်ပဲထပ်တလဲလဲပြဿနာရှာနေပါစေ ဆရာကအပြစ်လဲအများကြီးမပေးရက်ဘူး။ဆရာကသူမအပေါ်တကယ်ကောင်းတယ်။သူမဘယ်လောက်အရည်ထူထူသူ့ကိုစိတ်ဆိုးအောင်လုံးဝလုပ်လို့မဖြစ်ဘူး။
ချုံဇီစိတ်ဓါတ်ကျကျနဲ့တိမ်ပင်လယ်ကြီးကိုခဏလောက်ကြည့်လိုက်သည်။ပိုလို့တောင်စိတ်ဝင်စားစရာမကောင်းဘူး။ရုတ်တရက်ခန်းမရှေ့မှာစီးဆင်းနေတဲ့ရေကအငွေ့ထွက်လာတာကိုတွေ့လိုက်တယ်။ဆရာပြောတာတော့ပင်လယ်လေးစင်းရဲ့ရေကအေးတဲ့နေရာမှာပြိုင်ဘက်ကင်းပဲတဲ့။ပင်လယ်လေးစင်းရဲ့ရေအောက်ကြမ်းပြင်ကရေစီးကြောင်းတွေတစ်နေရာတည်းလာမှာလာဆုံကြတဲ့ရေစွမ်းအင်ကြောင့်ဖြစ်လာတာ။သူ့ရဲ့မူလကဘယ်ကလာတာလဲမသိဘူး?ရေကတော့တောင်အောက်ကိုဦးတည်နေသလိုပဲ။
ဇီကျူတောင်ထွတ်ကတကယ်တော့အရမ်းကိုကြီးမားသည်။
တောင်ရှေ့မှာဝါးရုံတောရှိတယ်၊ တောင်နောက်ကဘယ်လိုပုံရှိမလဲမသိဘူး?
နေဝင်ရီတရောအချိန်မှာအထက်ဘက်ကိုရေစီးကြောင်းအတိုင်းလိုက်သွားသည်။ဘာဆက်ဖြစ်မလဲကြည့်ချင်ပေမယ့်သိပ်မကြာခင်မှာပဲစိတ်ပျက်သွားသည်။တောင်နောက်မှာလဲဝါးရုံတောကြီးပဲ။ပိုထူထဲပြီးစိုစိုပြေပြေဖြစ်နေတာကကောင်းကင်နဲ့နေမင်းကြီးကိုတောင်ဖုံးကာထားတဲ့အထိ။ခြေထောက်အောက်ကတိမ်တွေကလဲပိုထူလာသည်။ရေနွေးငွေ့တွေထုတ်လွှတ်နေတဲ့အတိုင်းအပေါ်တက်တက်လာပြီးကောင်းကင်အပြည့်ပြန့်ကျဲနေပုံကလဲဝါဂွမ်းလိုပဲ။မြေပြင်ကတော့မညီမညာနဲ့လမ်းလျှောက်ရတာခက်သည်။
YOU ARE READING
ချုံဇီ
RomanceTitle - 重紫 Original Author - 蜀客 This is just a Burmese translation of the novel Chong Zi.All credit goes to original writer Shu Ke.