ချုံဇီ

အခန်း ၅ (​နေ့​နေ့ညည)

လူကအားလပ်​နေတဲ့အချိန်ဆို​နေ့ရက်​တွေကုန်ဆုံးတာလဲပိုပြီး​တော့ကို​နှေးသည်။ချုံဇီ​နောက်ဆုံး​တော့တစ်ရက်ကတစ်နှစ်လို့ထင်ရတယ်ဆိုတဲ့စကားကိုနားလည်သွားတယ်။သူ​တောင်းစားလုပ်ခဲ့စဥ်ကတော့​နေ့တိုင်းအစာစားဖို့အတွက်ကိုစိုးရိမ်ပူပန်​နေရတယ်။အခု​တော့ထမင်းစားဖို့တောင်မလို​တော့ဘူး။အသက်ရှူကျင့်ကြံနည်းကိုလဲကျွမ်းကျင်​နေပြီးပြီ။အိပ်တာကလွဲပြီး​တော့တခြားဘာလုပ်စရာကိစ္စမှမရှိလုနီးပါးပဲ။

သူမဘယ်လောက်ပဲထပ်တလဲလဲပြဿနာရှာ​နေပါစေ ဆရာကအပြစ်လဲအများကြီးမ​ပေးရက်ဘူး။ဆရာကသူမအ​ပေါ်တကယ်ကောင်းတယ်။သူမဘယ်​လောက်အရည်ထူထူသူ့ကိုစိတ်ဆိုး​အောင်လုံးဝလုပ်လို့မဖြစ်ဘူး။

ချုံဇီစိတ်ဓါတ်ကျကျနဲ့တိမ်ပင်လယ်ကြီးကိုခဏ​လောက်ကြည့်လိုက်သည်။ပိုလို့တောင်စိတ်ဝင်စားစရာမ​ကောင်းဘူး။ရုတ်တရက်ခန်းမ​ရှေ့မှာစီးဆင်း​နေတဲ့ရေကအ​ငွေ့ထွက်လာတာကို​တွေ့လိုက်တယ်။ဆရာ​ပြောတာ​တော့ပင်လယ်​လေးစင်းရဲ့​ရေက​အေးတဲ့​နေရာမှာပြိုင်ဘက်ကင်းပဲတဲ့။ပင်လယ်​လေးစင်းရဲ့​ရေ​အောက်ကြမ်းပြင်က​​ရေစီး​ကြောင်း​တွေတစ်​နေရာတည်းလာမှာလာဆုံကြတဲ့ရေစွမ်းအင်​ကြောင့်ဖြစ်လာတာ။သူ့ရဲ့မူလကဘယ်ကလာတာလဲမသိဘူး?​ရေက​တော့​တောင်​အောက်ကိုဦးတည်​​နေသလိုပဲ။

ဇီကျူ​တောင်ထွတ်ကတကယ်​တော့အရမ်းကိုကြီးမားသည်။​

တောင်​ရှေ့မှာဝါးရုံတောရှိတယ်၊ ​တောင်​နောက်ကဘယ်လိုပုံရှိမလဲမသိဘူး?

​နေဝင်ရီတ​ရောအချိန်မှာ​အထက်ဘက်ကိုရေစီး​ကြောင်းအတိုင်းလိုက်သွားသည်။ဘာဆက်ဖြစ်မလဲကြည့်ချင်​ပေမယ့်သိပ်မကြာခင်မှာပဲစိတ်ပျက်သွားသည်။​တောင်​နောက်မှာလဲဝါးရုံ​တောကြီးပဲ။ပိုထူထဲပြီးစိုစို​ပြေ​ပြေဖြစ်​နေတာကကောင်းကင်နဲ့​နေမင်းကြီးကို​တောင်ဖုံးကာထားတဲ့အထိ။​ခြေ​ထောက်​အောက်ကတိမ်​တွေကလဲပိုထူလာသည်။​ရေ​နွေး​ငွေ့​တွေထုတ်လွှတ်​နေတဲ့အတိုင်းအ​ပေါ်တက်တက်လာပြီး​ကောင်းကင်အပြည့်ပြန့်ကျဲ​နေပုံကလဲဝါဂွမ်းလိုပဲ။မြေပြင်က​တော့မညီမညာနဲ့လမ်း​လျှောက်ရတာခက်သည်။