ချုံဇီ

အခန်း ၈ (ဒုတိယပိုင်း)

ဟိုင်လုံမှာပင်လယ်အနီးအနားရှိသေးငယ်​သောခပ်နိမ့်နိမ့်​တောင်ထိပ်​လေးပေါ်တွင်တည်ရှိ​နေသည်။နေရာကတသီးတသန့်ဆန်ပြီးအ​ဆောက်အဦးငယ်​လေးကထူးခြား​ကောင်းမွန်သည်။စုစု​ပေါင်းအခန်း၅ခန်း၆ခန်းသာပါ၏။အ​ဆောက်အအုံ​ရှေ့ကရှုခင်းကြည့်သည့်နေရာကတော့ကြီးမားသည်။လက်ရန်း​ဘေးတွင်ရပ်​နေရင်းအကန့်အသတ်မရှိကျယ်​ပြောသည့်ပင်လယ်ပြာကြီးအားမြင်နိုင်၏။​ထို့အပြင်ပင်လယ်​လေနဲ့ပင်လယ်လှိုင်းတို့ရဲ့အသံ​တွေကိုလဲမထင်မရှားကြားနိုင်သည်။

သူမကို​နေရာချ​ပေးပြီးနောက်ထိုဂိုဏ်းသားကအမိန့်ပြီးစီး​ကြောင်းအစီရင်ခံရန်ပြန်သွား​လေသည်။က​လေးသဘာဝအတိုင်းအခန်းထဲတွင်ခဏကစား၍ပစ္စည်း​များအားလုံးကိုလှည့်ပတ်ကြည့်ရှု၏။ကြည့်ပြီးနောက်​တော့ပျင်းလာသလိုခံစားလာရသည်။​ထို့ကြောင့်ပြေးထွက်လာပြီးတစ်​ယောက်တည်းလက်ရန်းကိုမှီကာပင်လယ်ရှုခင်းကိုကြည့်​နေလိုက်သည်။​​နေ့တစ်ဝက်​လောက်​စောင့်ပြီးပြီဖြစ်​သော်လည်းလော့ယင်းဖန်လာတာကိုမ​တွေ့​ရသေး​ပေ။စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ​​ပေါက်ကရ​​အ​တွေးတွေပါလျှောက်​တွေးလာသည်။

ကြားတာ​တော့သူတို့​တွေ့ကမိစ္ဆာ​လောကရဲ့စွမ်းအားအကြီးဆုံးမိစ္ဆာအရှင်ဝမ့်ကျယ်ကို​ဖြေရှင်းတော့မယ်​တဲ့။အဲ့ဒါသေချာ​ပေါက်ကိုအန္တရာယ်များမှာပဲ။ချုံဇီဆရာ့ကိုစိတ်ပူ​တယ်။ဆရာကအခုချိန်မှာ​လောက​ခြောက်ပါးရဲ့စွမ်းအားအမြင့်ဆုံးလူတစ်​ယောက်ပဲ။မိစ္ဆာအရှင်ဝမ့်ကျယ်ကလဲသူ့ကိုရှုံးနိမ့်ဖူးထားတော့ဒီတစ်ကြိမ်လဲဘာမှ​တော့ဖြစ်မှာမဟုတ်​လောက်ပါဘူး။ဒါ​ပေမယ့်မ​တော်တဆတစ်ခုခုဖြစ်သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ? နတ်မင်းအစ်ကိုကြီးလိုမျိုးသူလဲထွက်ခွာသွားမှာကိုဘယ်လိုမှလက်မခံနိုင်ဘူး။ဆရာမရှိတဲ့ဇီကျူ​တောင်ထွတ်ကချုံဇီရဲ့အိမ်မဟုတ်​တော့ပါဘူး။သူမ​ကြောက်​နေတယ်။ဆရာကသူမကိုကာကွယ်​ပေးနိုင်​ပေမယ့်သူမက​တော့ဆရာ့ကိုဘယ်လိုမှကာကွယ်မ​ပေးနိုင်ဘူး။

စိတ်ရှုပ်​ထွေး​နေတုန်းမှာပဲရုတ်တရက်ကြီး​လေပြင်းတစ်ခုကသူမ​ဘေးကိုတိုက်ခတ်သွားတယ်။ကိုယ်အ​နောက်ဘက်က​နေတစ်စုံတစ်ခုပျံသန်းလာတာကိုလဲခံစားမိ၍အ​တော်​လေးထိန်လန့်သွားတယ်။