Aşiret ağası...

4. Bölüm

BÖLÜMÜ BEĞENDİNİZ Mİ?
BU BÖLÜMÜ BAYA BEĞENDİM, UMARIM SİZDE SEVERSİNİZ.👀
OY SINIRI: 7 OY VE 5 YORUM.
SINIRI BİRAZ DAHA FAZLA TUTTUM ÇÜNKÜ BAYA UĞRAŞTIRDI.🙃
BÖLÜM BİRAZ ŞİDDET İÇERİR (!)
LÜTFEN OY VE YORUMLARINIZI EKSİK ETMEYİN 🙌🏻
1425 KELİME✈️
İYİ OKUMALAR ☀️

Bu, bu Berwandı! Nasıl olabilird böyle bir şey? En son 16 yaşımda görmüştüm onu. Tedirginlik ile Barlasa bakıyordum. O günler canlandı gözüme. Bana nasıl sahip olduğu, nasıl işkenceye uğradığımı bir ben bilirim bir de Allah. "Berwan." Demiştim yutkunarak. Ona belli etmeyecektim. Ne korkumu nede güçsüzlüğümü göstermeyecektim. Barlasın elini sıkı sıkı tutup aşağı inmiştik.

Berwanı gördüğüm an Barlasın elini daha da sıkı tutmuştum. Berwanın bakışları ilk önce Barlasa sonra bana ve en sonda birleşik olan ellerimize gitti. "Hayırlı olsun Arya." Demişti dişini sıkarken. "Sağolasın Berwan." Demiştim bende başım dik bir şekilde. Barlasın nefesini boynumda hissediyordum. Boynuma bir buse kondurup geri çekilmişti. "Ne diye geldin Berwan." Demişti Barlas bir adım daha atarken. "Hiç öyle hayırlı olsuna, bir de Aryayı görmeye geldim Barlas ağa." Demişti alayla. Barlas elimi sıkmıştı. Biraz canım yansa da ses etmedim.

"Beni niye görecekmişsin Berwan?" Demiştim onu baştan aşağı suzerken. Berwana baktığımda eli arka cebine gitmişti silahın namlusunu görünce hemen belime sakladığım silahı alıp Berwana doğrultum. Herkes bana şaşkınlık ile bakarken, bir tek Barlas bana sakinlik ile bakıyordu. "O elin arka cebine giderse acımam sıkarım Berwan ağa." Demiştim en sert sesim ile. Berwan şaşkınlık ile bakıp kalmıştı. "Şimdi burdan defolup gitmezsen olucaklardan ben sorunlu  değilim." Demiştim silahı gözüne sokarcasına.

"Tamam şimdilik gidiyorum, ama bu burda kalmaz Arya." Demişti bir hışım konaktan çıkarken. "Nah görüşürüz." Demiştim fısıltı ile. Barlas duymuş olucakki gülümsemişti Silahı tekrar belime takıp konaktakilere bakmıştım. Hasan baba bana gurur ile bakarken Şermin hanım da gülümsüyordu. İki kişi hariç herkes gülümsüyordu. Tabiki Barlasın halası ve onun kızı bana sinir ve kıskançlık ile bakıyordu. Çokta umrumdaydı. "Böyle bir şey nasıl yaparsın sen? Ağa o ağa, ya laf söz çıkarsa?" Demişti Barlasın halası Hatice hanım.

Ben tam cevap verecekken Hasan ağa girmişti söze. "Bu seni ilgilendirmez Hatice, gelinim en doğrusunu yaptı ya birimizi vursaydı?" Demişti Hasan baba sinirle. "Ama ağam." Demişti ki Hasan baba onu takmayıp odasına çekilmişti. Hatice hanım sinirle ordan ayrılmıştı. Tabiki peşine sinsi kızı da dahil.

Herkes dağılmıştı, Barlas ve ben şirkete gidip saat 18 gibi ise işlerimizi halledip konağa dönmüştük. Sofra kurulana kadar herkes salonda oturup sohbet ediyordu. Barlas bir ara kaybolmuştu ama hemen geri gelmişti. Yemek hazır olunca herkes sofraya oturmuş sohbet eşliğinde yemekler yeniliyordu. Saat 21 olmuştu bile. Barlas ile izin alıp yukarı çıkmıştık. Baya yorucu bir gündü.
Odaya girdiğimizde Barlasın bana sarılması ile kalmıştım. "Buğun olanları konuşamadık." Demişti sıkı sıkı sarılırken bende karşılık vermiştim. Tam konuşmaya başlayacaktı ki. Onu susturup kendim lafa dalmıştım.

"Bak şöyle yapsaydın, yok niye yaptın gibi bir şey diyeceksen hiç uğraşamam Barlas." Demiştim geri çekilirken. Barlas elini dudağıma götürüp susturmuştu beni. "Şş öyle bir şey demeyeceğim." Demişti gözlerimin en dibine bakarken. "Aksine gurur duydum, işte benim karım dedim." Demişti dudaklarını anlıma bastırırken. "İyki benim karımsın." Demişti geri çekilirken. Sadece gülümsemek ile yetinmiştim. Şimdilik bir şey demek istemiyordum çünkü daha yeni yeni alışıyordum. Aslında Mardin'in en büyük ağası ve en büyük mafyalarından biriydi. Sert biriydi fakat bana karşı yumuşaktı. Bu çok güzeldi.