Aşiret ağası...

6. Bölüm

Ay evet sonunda bitti🤭
Nasıl beğendiniz mi?
Sonunda barıştılar ha...
Gelecek bölüm için çok güzel planlarım var👀
Takipte kalınnnn🙌🏻
1370 kelimeee🫶🏻
Sınır: 5 oy 3 yorum💋
İyi okumalarrr👇🏻

"Barlas?" Demiştim tereddüt ile. Koluna bakmam ile kan görmem bir olmuştu. "Barlas!" Demiştim korku ile. "Korkma, sıyırdı sadece." Demişti sakinlikle. Nasıl bu kadar sakin olabiliyordu ya? Silah sesini duyan herkes bahçeye toplanmıştı. "İyi misiniz çocuklar?" Demişti Hasan baba. "Barlas." Diyebilmiştim sadece. Herkes dehşet ile Barlasa bakıyordu. "İyiyim sadece sıyırdı." Demişti tekrar sakinlikle "Kazım hemen buraya gel!" Diye kükremişti adeta Hasan baba. "Bunu yapanı hemen buluyorsun, hemde hemen!" Diye bağırmıştı. "Hemen ağam!" Demiş ve gitmişti. "Barlas hadi hastaneye gitmemiz lazım." Demiştim aceleyle.

"Lüzumu yok." Demişti gözlerime soğukla bakarken. Kırılmıştı hemde baya. Ama demeye kalmadan susturmuştu beni. "Sana lüzumu yok dedin Arya, kendim giderim." Diyip yüzüme bakmadan gitmişti. "Yine ne yaptıysan artık." Demişti Hatice hanımın kızı. "Pardon? seni ne kadar ilgilendiriyor?" Demiştim sinirle. Sinirle yüzüme bakıp gitmişti. Diğerler de üstelemeden gitmişti. Barlasın beni herkesin içinde azarlaması gücüme gitmişti. Tamam haklı olabilirdi ama böyle davranması gerekmezdi. Hemen şirkete gelmiştim. "Ezgi bana bir kahve." Diyip odama girmiştim.

Sinirle çantamı koltuğa fırlatıp sandalyeme oturmuştum. Öküz şey ne olucak. Diye saydırıyordum içimden. Kapı tıklatılmıştı. "Gir!" Demiştim kafamı camdan çekmeyerek. "Buyrun kahveniz Arya hanım." Demişti Ezgi kahveyi masama bırakırken. "Buğunki tüm toplantıları iptal et, kimseyi de odaya alma." Demiştim ona dönerken. "Nasıl isterseniz Arya hanım." Diyip çıkmıştı. Buğun kimseyi görmeye tahammülüm yoktu.

Aradan 2-3 saat geçmişti saat çoktan 14 olmuştu. Aklım Barlasdaydı. Ama ne o aradı ne ben. Kırgındım ona. Telefon sesi ile düşüncelerimden arınmıştım. "Kim bu şimdi?" Demiştim telefonu ararken. "Gerizekalı Arya telefon önünde ya zaten." Demiştim sinirle kendime kızarken. "Alo?" Demiştim soğuk bir ses ile. "Alo annem ne yaptın? İyi misin kuzum?" Demişti annem şefkat ile. İyi gelmişti bu. "İyiyim annem sen nasılsın?" Demiştim bende sahte bir sevinç ile. "Kızım duyduklarım doğru mu?" Demişti telaşla. Ne doğru muydu? "Ne doğru mu anne?" Demiştim anlamayarak. "Kızım Barlas vurulmuş doğru mu?" Ah annem sen nerden duydum bunu şimdi?

"Doğru annem ama önemli bir şeyi yok sıyırmış sadece." Demiştim oflayarak. "Kızım daha dikkatli olun emi?" Başımı olumlu anlamda sallamıştım sanki görüyormuş gibi. "Olur annem olur." Biraz daha konuştuktan sonra kapatmıştık. Kendimi koltuğa atıp az da olsa kestirmeye karar vermiştim. İyi gelebilirdi bu bana.

-Barlasın anlatımından devam-

Aryayı terslemiştim ama neden böyle yaptığını anlayamamıştım. Daha dün iyiyken buğun böyle davranması zoruma gitmişti. Acaba şu an ne yapıyordur? İçimdeki sıkkınlık gittikçe büyüyordu. Arasa mıydım? Yok canım ne arayacağım. Resmen kendi kendime konuşuyordum. Aynı şirketteydik ve  o odadan hiç çıkmamıştı. Ezgi'yi çağırmıştım ne olup bittiğini öğrenmem gerekiyordu. "Beni çağırtmışsınız Barlas bey." Demişti başını eğerken. "Arya nasıl?" Demiştim umursamaz görünmeye çalışarak. "Biraz yorgun, halsiz ve kırgın gibi." Demişti sıkkınlıkla. "Anladım teşekkürler sen çıkabilirsin." Demiştim sinirle. Bir şey demeden çıkmıştı. Ah Arya ah ne yapıcam ben seninle.

Saat 18 civarıydı ve hala çıkmamıştı odasından. Çıkış saati gelmişti. Endişelenmeye başlamıştım. Ezgi'ye gidip bakmasını söylemiştim ama söylediği şey ile şaşırmıştım. Ne demek kimse gelmesin? Kalkıp kapısına gelmiştim resmen iyi mi. Kapıyı tıklatmama rağmen ne cevap gelmişti ne de kapı açılmıştı. Açmaya çalışınca kilitli olduğunu görmüştüm. Bu kız ne yapıyor? "Arya açar mısın?" Demiştim cevap beklerken. Çıldıracaktım neden cevap vermiyordu bu kız? "Bak kırıyorum?" Demiştim ama yine cevap yoktu, günah benden gitti. Zaten kimse yoktu bu katta. "Ya bismillah." Diyip kırmıştım kapıyı.