Aşiret ağası...

5. BÖLÜM

EVET KESTİKKKK🫣
AY ÇOK İÇİME SİNMEDİ AMA UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİRRR✅
OY SINIRI: 6 OY VE 5 YORUM🙌🏻
SİZCE KİM VURULDU?🤔
1313 KELİME😳
YENİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZERE 🫶🏻

En son Barlasın kucağında uya kaldığımı hatırlıyorum. Gözlerimi açtığımda siyah bir tavan ile karşılaşmıştım. Burası neresiydi? Yataktan doğrulduğumda her yer karanlıktı anlaşılan saat gecenin bir yarısıydı. Kafamı camın oradaki koltuğa çevirdiğimde gördüğüm şey ile sıçramıştım yerimde. Barlas mıydı o? "Barlas?" Demiştim tereddüt ile. Cevap vermemişti. "Barlas neden öyle boş boş izliyorsun?" Demiştim bu sefer daha da sert çıkarmaya çalıştığım ses ile. Kahkaha sesi gelince anlamayan gözlerle ona bakıyordum. Salak mıydı bu? Neden mal mal gülüyordu bu psikopat?

Yanıma yavaş adımlar ile geliyordu. "Gelmesene gerizekalı." Diye bağırmıştım. Işıklar birden açılınca gözlerim kapandı. Bu ışık niye bu kadar kesikindi ki? Gözlerimi açtığımda Barlas dibime kadar gelmişti. "Gülüm iyi misin?" Demişti. Ama sanki sesinde alay vardı. "Ya sen salak mısın? Neden cevap vermiyorsun ya?" Demiştim göğüsünden iterek. "İzlemek daha da güzel geldi gözüme." Demişti arsızca. "Hem benden başkası seni izlemeye cesaret edemez." Demişti bu sefer ciddiyetlikle. Gelip yanıma oturmasına izin vermiştim. Barlas üstüme bakıyordu. Neden baktığını anlamayarak bende bakmıştım. Üstümde sadece dantelli cropum vardı. Hemen ellerim ile kapatmıştım. " niye bakıyorsun be." Demiştim sinirle.

"Demin böyle yapmıyordun ama Arya hanım." Demişti alayla. "O zaman o zamanda kaldı." Derin bir nefes almıştı. "Demin çok güzeldin biliyor musun?" Kaşlarımı çatmıştım. Öyle mi düşünüyordu? Konuyu değiştirmek adına konuşmaya başlamıştım. "Hem sen niye üstünü çıkardın demin?" Demiştim dikkatlice bakarken. "Ben her zaman çıkarıyorum yavrum." Demişti son derece ciddi bir şekilde. Öyle mi dercesine bakmıştım. "Kuşlar öyle demiyor nedense?" Kaşlarını çatmıştı. "Hangi kuşlar?" Demişti. "Bilemem artık." Demiştim yataktan kalkarak.

"Nereye attınız o gerizekalıyı?" Demiştim Berwandan bahsederken. "Gülüm dokunamadık bile, ne hale getirmişsin." Demişti bu sefer sinirle. Sinirlenmiş miydi? İyi de neden? "Sinirlendin mi?" Demiştim ona inanamayaraktan bakarken. Bakışları hemen yumuşamıştı. "Kızdım evet ama onu öldürdüğün için değil, bana bu olaydan bahsetmediğin için." Demişti omuzlarımdan tutarken. Gözlerimi kaçırmıştım. "Ne zaman istersen anlatabilirsin güzelim." Demişti bana sarılırken. Bende geri sarılmıştım. Orman ve sigara karışımı kokuyordu, bu çok güzeldi huzur veriyordu. Neden sarılmasına karşılık vermiştim bilmiyorum ama içimden gelmişti. "Hadi gidelim konağa döneceğiz." Demişti benden onay almak ister gibi. Başımı olumlu anlamda sallamıştım.

Yolda hiç konuşmamıştık. Benim kafam hala eskiden yaşadığım o iğrenç günde kalmıştı. Neyseki yolculuğumuz o kadar sürmemişti. Sağ salim konağa dönmüştük, hemen üstüme pijamalarımı giyip yatmıştım. Barlas duş alıp yanıma geleceğini söylemişti. Uyuyamıyordum kendimi çok huzursuz hissediyordum. Banyo kapısının kapanma sesini duyduğumda gözlerimi kapatmıştım. Barlas yatağa girip beni kendisine çekmişti. "Uyumadığını biliyorum güzelim." Demişti yüzme gelen saçlarımı kulağımın arkasına iterken. Ona dönmüştüm. "Nerden anladın?" Demiştim yüzünü incelerken. "Nefes alış verişinden anladım." Demişti elini kalbime koyarken.

O anda daha da hızlanmıştı. Neden böyle oluyordum? "Bak daha da hızlandı." Demişti tebessüm ederek. "Hiçte bile" demiştim elini çekmek isterken. Ani bir hareket ile üzerime çıkmıştı. Gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. "N-ne yapıyorsun Barlas?" Demiştim gözlerine bakarken. "Hiç karımı izliyorum." Demişti sesimi taklit ederken. Tam gülümseyeceğimde aklıma geçmişim gelince hemen Barlasın altından çıkıp banyoya kilitlemiştim kendimi. Kafamın içinde dönüp dolaşıyordu sesleri. "Kadınım olacaksın."
"Kadınım olacaksın."
"Kadınım olacaksın."