Tonąć-MikeyxOC

Rozdział 5

Mikey nie wiedział dlaczego wszystkie jego myśli są skierowane na jedną osobę. Taka jak każdy inny człowiek, a jednak jego oczach wyjątkowa. Miała w sobie coś co uwielbiał. Tą radość i pewność, że świat nie jest tak okrutny. Cieszyła się życiem wpięty sposób i od ich ostatniego spotkanie nie muflony opędzić się od myśli o tej dziewczynie. Biło od niej ciepło i czuło się przy niej bezpiecznie. Roztaczała wokół siebie bloga atmosferę.
Kiedy tańczyli na deszczu czuł się prawdziwie szczęśliwy, mimo to nie chciał tego przyznać, nawet przed samym sobą. Co niby było w niej takiego wyjątkowego? „Jej uśmiech" jest tylko zwykłą dziewczyną. „Jej śmiech".
Stał przed lustrem i przyglàdał się sobie poważnie, jakby prubując pod maską ukryć to uczucie rozkwitające w jego wnętrzu, tak jak zawsze. Nie dość, że pyskata i bez respektu oczekiwanego przy jego pozycji, to jeszcze się z niego śmiała. Od kiedy tak myślał?
Irytowało go to co ona robi z jego głową i myślami, jak je zaprząta, ale podobało mu się to.
Cholera, ledwo ją poznał... a teraz myśli o niej spędzają mu sen z powiek. Musiał się od tego uwolnić.
***
Wiatr tamtej nocy był zimny a prędkość sprawiała, że zamarzał, tego mu było trzeba. Ocucił swoje myśli i nadal im klarowność. Teraz był tylko jego motocykl, ręka na gazie i tak piękny dźwięk czterosuwowego silnika. Pędził nie mogąc powstrzymać niedosytu i w pewnym momencie przed oczami pojawił mus ię obraz małego tłoczka kołyszącego się na zemyku. A potem obraz się wyostrzy i zobaczył właścicielkę naszyjnika uśmiechniętą i pocieszoną. Poczuł przeszywający ból w sercu, nie był to nieprzyjemny ból, ale bardziej uczucie umaterialnione w niejasnej formie. Czuł brak lub pustkę... tęsknotę. Tylko za czym tęsknił? Za bratem? Nie, to co innego. Nawet nie zauwarzył kiedy i znów deszcz opadł kurtyną na ziemię. Zgodnie zradą pewnej mądrej osoby nie jeździł w deszczu kiedy nie było to konieczne, wiec zjechał na parking przed supermarketem. Tam ją zobaczył.