middlemist, hyunho

Uzuncuk

Gitme, dur, konuşalım.
Yataklara tek kelime kalmasın.

☾

Elimdeki mısır gevreğini dolaba koyup saçımı geriye doğru attıktan sonra salona ilerledim.

Dün akşamki olaydan sonra eve gelince heyecan ve mutluluktan uyuyamamış, kendimi tablolarıma vermiştim.

Sabaha kadar bir şeyler çizip karalamıştım, en son oturduğum yerde bir saat kadar uyuklayıp geri uyanmıştım.

Karnım kazandığı içinse bir şeyler atıştırmıştım.

Salondaki koltuğa yatıp kısa şortumun açıkta bıraktığı bacaklarıma doladım kollarımı.

Düzenli nefeslerim arasında arkamda duran telefona uzandım fakat çalan kapı duraksamama neden oldu.

Yattığım yerden kalkıp uyuşuk adımlarla kapıya ilerledim fakat açtığımda kimseyi görememek kaşlarımı çatmama neden oldu.

Kapıyı geri kapatacağım sırada kapının önündeki zarf beni duraksattı.

Minho mu koymuştu?

Eğilip yerdeki zarfı aldım ve kapıyı kapatıp hızlıca salona ilerledim. Zarfı yırtıp içindeki kağıdı çıkarttım ve gözlerimi yazıda gezdirdim.

Hyunjin, böyle kısa bir yazıyla sana veda etmek istemezdim ama şartlar bunu gerektiriyordu. Üzgünüm.

Veda etmek için buluşsaydık eğer gidemezdim ve bu benim için oldukça kötü olurdu. Bu yüzden böyle bir yönteme başvurmak zorunda kaldım.

Dün geceden sonra, yani sen o odadan çıktıktan sonraki mutluluğun nereden bakılırsa bakılsın Minho sayesinde olduğu anlaşılabilirdi.

Ben yanında olup bunu zorlaştırmak istemiyorum, senden hala hoşlandığım için üzülmeni istemiyorum.

Endişe etme, ben iyiyim. Eğer sana aşık olsaydım her şey benim için daha zor olurdu ama söylediğim gibi, liseden kalmış ufak hoşlantımdan ibaretti her şey.

Yine de geçirdiğimiz tüm zamanlar için tekrar teşekkür ederim. Birkaç yıl sonra tekrar buluştuğumuz zaman bunları hatırlayıp güleceğiz, o zamana dek sağlıklı kal ve mutlu ol.

Seni her daim destekleyeceğim.

-Chan

Gözümden akan bir damla yaş kağıda düştüğünde kağıdı dizlerime bırakıp ellerimle yüzümü kapattım.

Chan çok iyi biriydi ve kesinlikle benden daha da iyilerine layıktı. Ben ise onunla yüz yüze bile vedalaşamayacak biriydim.

O gece yüzüne karşı onu acımı dindirmek için kullanmak istediğimi söylediğimde bile bana kızmak yerine teselli etmişti.

Bunları düşünmek daha da fazla acı çektiriyordu istemsizce. Hepsine rağmen yine iyi olmamı diliyordu.

Kazağımın kollarıyla yanaklarımı silip kağıdı zarfın içine geri koydum ve dudaklarımı birbirine bastırdım.

Üst kata çıkıp liseden kalan şeylerimi koyduğum kutunun içine yerleştirdim zarfı, ardından kapağını kapattım ve tekrar alt kata indim.

Kapının zili tekrar çaldığında kaşlarımın çatılmasını engelleyemedim. Derin bir nefes verip kapıyı açtığımda Minho'yu gördüm.