نیمه هشیار بود ولی هنوز میتونست صداهای مبهمی رو که با نگرانی صدایش میکردند، بشنوه؛ اما جونی برای واکنش نشون دادن نداشت. حس فردی رو داشت که زیر تریلی لِه شده باشه، اما حقیقت حتی خودش رو هم گیج میکرد.
_ته؟ تهیونگ؟ صدامو میشنوی؟
نمیدونست صدا متعلق به کیه. با گذشتن ثانیه‌ها انگار بیشتر به زندگی برمی‌گشت و این دلیلی بود که بهتر میتونست اطرافش و درد بدنش رو حس کنه. جسم سفتی زیر سرش بود و در بدترین حالت ممکن نشسته بود،طوری که فرد سالم و عادی احتمالا بعد از اون پوزیشن تا یک هفته باید درد گردن رو به جون بخره ولی تهیونگ همزمان صدای الارم مغزش از شدت درد عصبی و روحی توی ذهن‌اش می‌پیچید. هنوز به طور کامل بر عضلاتش تسلط نداشت و نمیتونست تکون بخوره.
_کیم تهیونگ!
فریادی که دم گوشش کشیده شد و مشت آبی که محکم به صورتش خورد، حتی خرس های زمستونی رو هم بیدار میکرد؛ بنابراین تهیونگ حداقل به خاطر شوک وارد شده پلک هایش رو از هم فاصله داد.
_خدای من تهیونگ! باورم نمیشه اون بیشعور تو رو به همچین وضعی انداخته. مردک پست! حالت خوبه؟ جاییت درد میکنه؟
تهیونگ کلمات پسر نگران مقابلش رو میشنید ولی برای تجزیه و تحلیل حرفاش زیادی گیج و منگ میزد. حالا که کمی به خودش اومده بود، سعی کرد صاف‌تر بشینه و متوجه ضعف شدید داره بهش غلبه میکنه؛ هرچند ذهن و روحش خسته تر از بدنش بود، انگار این دفعه به جای جسمش روحش فعالیت سنگینی کرده باشه.
با اینکه ایده‌ای راجب هویت پسر مو بلوند مقابلش -که حتی نمیتونست درست قیافه‌اش رو ببینه- نداشت؛ اون چشم های صادق و نگران کافی بود تا بخواد با سر تکون دادن به معنای "خوبم" از استرس فرد کم کنه.
پسر -که رایحه‌ی وحشت‌زده وانیلش تهیونگ رو خفه میکرد- دست های کوچیکش رو روی گونه ی تهیونگ گذاشت و جیغ زد.
_احمق داری از دست میری، صورتت رنگ گچ شده!
پسر دست هاش رو تکون داد تا قطره های آب باقی مونده بین دست هاش به صورت تهیونگ پرتاب بشه و همین پسر گیج شده رو به خودش آورد. دید تار و ناواضح‌اش به حالت نرمال برگشته بود و قابلیت انالیز اطرافش رو بهتر میکرد.
_تهیونگ؟ خواهش میکنم یه چیزی بگو. میتونی بهم بگی دیشب چه اتفاقی افتاد؟
هیچ صدایی از حنجره‌ی تهیونگ بیرون نمیومد. نه اینکه خودش نخواد، اما حس میکرد لب هایش رو بهم دوختند و کسی بهش میگفت که حرفی نزنه.
چند ثانیه خیره شدن به پسر مو بلوند کافی بود تا بفهمه اون رو توی بخشی از ذهن‌اش میشناسه، بخشی از ذهن‌اش که مال خودش نبود. لحظه‌های مبهمی رو جلوی چشمش میدید که اون پسر داخلش حضور داشت اما هنوزم با هویت پسر اشنا نبود؛ و البته وقت تحلیل اطلاعات هجوم شده بهش رو هم نداشت چون پسر با دیدن اخم تهیونگ مثل میخ یکهو بالا پرید.
YOU ARE READING
Blockbuster | KookV
Random[ 𝗕𝗹𝗼𝗰𝗸𝗕𝘂𝘀𝘁𝗲𝗿/بلاک‌باستر ] قدم زدن بین سی‌دی های خاک‌خورده؛ تابه‌حال به سرت زده تو یه سریال زندگی کنی؟ برای تهیونگ هم زندگی داخل یه فیلم، فقط یه "تخیل" بود تا اینکه ادامه ی زندگی‌اش با گیر افتادن تو یه زیرزمین گره خورد؛ با انتقال به فیل...
