Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
En sonuna kadar birlikte olacağını zannettiğin adam bugün evleniyordu.
İçinde bi' burukluk vardı, üzülüyordun ama kendine bunu itiraf edemiyordun. Ağlamak istiyordun, yapamıyordun.
Elindeki davetiyeye ne yapacağını bilemiyordun.
Evine girmeden önce kapıda bulduğun kağıt parçası, mutlu olmaya çabaladığın bu günlerde seni tekrardan karanlığın içine sokmuştu.
Yalnızca iki ay önce ayrıldığın James Potter'ın bu kadar hızlı şekilde evleneceğini tahmin edememiştin.
Altıncı sınıfın ortasında ilk defa ondan hoşlanmaya başlamıştın. Ela gözleri, dağınık kuzguni saçlarına vurulmuştun. Genleri kesinlikle mükemmeldi.
Zamanlar genç adamı tanıdıkça öncesinde gördüğün 'zorba' sıfatını aklından silmen hızlı olmuştu.
Kimsenin sana yaşatamayacağını düşündüğün duyguları yaşatmıştı. En son yaşattığı acı da buna dahil...
Tekli kırmızı koltukta otururken sağ ayağın sürekli hareket halindeydi. Bir yandan da tırnaklarını kemiriyordu.
"Her üzüldüğünde tırnaklarını yersen çok sevdiğin kırmızı ojelerini sürmen hayal olarak kalacak."
Dayanamadın, ayağa kalktın ve hâlâ elinde duran davetiyeti buruşturdun. Neden ve kim göndermişti bu davetiyeyi? Canının yanmasını bu kadar çok mu istiyorlardı.
"Mecazi her anlamda başımı döndürmene razıyım ama bunu gerçekliğe aktardığımızda gözlerim acıyor, hayatım."
Ve sonunda şimdiye kadar tuttuğun tüm gözyaşların bir anda akmaya başladı.
"Gözyaşların sadece filmlerde gördüğüm sahneler için aksın, şimdi söyle bana ne oldu?"
"Senden nefret ediyorum!" diye bağırdın avazın çıktığı kadar. Eline geçen ne varsa hepsini yıktın, duvarlarla buluşturdun, yırttın. Ancak içindeki sızının geçmesi için hiçbiri yeterli olmamıştı.
James Potter evleniyordu ve sen sadece onun mutluluğunu duymakla kalmıştın. En acıtanıda buydu...
