Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Boş İksir sınıfında Regulus'u beklerken stresle bir o yana bir bu yana hareket ediyordun.
Yaklaşık on beş dakika önce, birinci sınıflardan biriyle ona haber göndermiştin. Ona o kadar sinirliydin ki sınıfa gelmesi için çağırmak bile zor geliyordu.
Bu kadar sinirli olmanın bir sürü nedeni vardı.
Hiçbir sebep yokken aniden senden ayrılması, ayrıldıktan hemen sonra geleceğin Ölüm Yiyenleri ile daha çok vakit geçirmesi, keskin çene hatları, gri gözleri, alnına dökülen saçları bunlardan sadece bir kaçıydı.
Yaklaşık on dakika sonra açılan kapıyla birlikte karşında genç Black varisini gördün.
Gri gözlerle buluşunca yaptığın ilk şey kollarını göğsünde dolayıp, alayla gülümsemek olmuştu.
"Vay canına sonunda geldiniz Bay Black," sesindeki hem alaylı hem de sinirli tını fark ediliyordu. "Umarım çok yorulmamışsınızdır."
"Merak etme, yorulmadım." diye cevapladı seni.
Yorgun gözüküyordu. Koridorlarda tesadüf eseri karşılaştığınızda da bunu bir çok kez fark etmiştin.
"Ne güzel, sorularıma sıkılmadan cevap verebilirsin o zaman," kollarını birbirinden ayırdın, elinle boş sırayı gösterdin. "Sizi şöyle alalım."
Yerinden dahi kıpırdamadı genç Black.
"Elbette geçmeyeceksin." dedin fısıltıyla.
Derin bir nefes aldın, sözcükleri kafanda topladın ve konuşmaya başladın. Sesin onunla vakit geçirdiğin zaman kullandığın gibi naifdi.
"Regulus, sana ne oldu? Bir anda hiçbir sebep göstermeden benden neden ayrıldın? Neden seni onlarla birlikte daha çok görüyorum? Bana açıklamak zorundasın!"
Her ne kadar başlarda yumuşak olmaya çalışsan da gün içinde ona karşı olan sinirin yine ağır basmış, nefes almadan adeta ona hesap sormuştun. Ancak Regulus'un yüzünde nötr ifade vardı.
Derin nefesler alırken beklentiyle ona baktın.
"Sana açıklamak zorunda olduğum bir şey yok. Ayrıca hatırlatırım yalnız kalmak istemiştin, bende seni yalnız bıraktım."
"Ben yalnız kalmak istemiştim, yalnız hissetmek değil!"
Gözlerin dolu dolu, hışımla sınıftan çıkarken söylediğin son sözler bunlardı. Bir konuşma çabası daha boşa gitmişti.
