Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Quidditch maçları sert geçer, bunu hiç süpürgeye binmemiş kişiler dahi bilir. Ancak sen hâlâ bu konuda inatçıydın.
Bu inatçılılığın sonucunda da sağ elinin sargıya alınmıştı. Ne hoş bir tesadüf.
Gryffindor'un neredeyse yarısı Hogsmeade'e gitmişken birkaç öğrenciyle birlikte Remus ve sen vardın sadece.
Sandalyelerde yan yana otururken masada oje, pamuk ve aseton vardı. Bir elin masadayken Remus, siyah ojenin fırçasını tutuyordu.
"Taşırmadan sürer misin?" diye yakındın Remus'a. "Asetonun yarısı bitti neredeyse."
"Sessiz ol." dedi sadece.
İşini gayet ciddiye alıyordu. Odağı tırnaklarındayken her ne kadar taşırmamaya çalışsa da ilk deneyimi olduğu için acemiliği belli oluyordu.
"Yine taşırdın," dedin, Remus asetonu tekrardan eline alırken. Gözlerini devirdi sana, "Cidden en az Sirius kadar sabırsızsın." dedi.
"Alakası yok."
Remus zar zor ilk katmanları tamamladıktan sonra gururla yaptığı işine baktı. "Sonunda bitirdim," diye mırıldandı. Kafanı olumsuzca iki yana salladın, "Kuruyunca bir kez daha süreceksin."
Söylediğin şeyle dehşete kapılan bir yüz ifadesine sahip olmuştu. Bu duruma sırıttın ve omuz silktin. "İçinden neden kabul ettim diyor olabilirsin ama," teselli edercesine omzuna dokunacaktın ki ojelerin aklına geldi, vazgeçtin. "Yapacak bir şey yok, Lupincigim."
Derin bir nefes aldı Remus, "En az kaç defa daha sürmem gerekiyor?"
