Ruhun içinde bir çiçek varmış. Her sene bir tohum biter yapraklarını göğe uzatırmış. Senenin sonunda toprağa düşer ve bir masal başlarmış. Yeniden yeniden ve yeniden...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu gece de karanlığa göz kırpıyor aydınlığın pırıltıları.. Sessizce dinliyorum.. Nefesimi bile kıstım sevgilim.. Ya uyanır ve geceyi alırlarsa benden.. Ya bir daha izleyemezsem doğacak günün ışıklarını.. Renkten renge bürünen göğe uzanmazsa kirpiklerim.. Ya yeniden göremezsem seni.. Çok sessiz olmalıyız sevgili..! Karanlık yalnız kötüleri gizlemez, iyileri de sakladığı gibi.. Tüm güzellikleri de örter, çirkinlikleri yuttuğu gibi.. Görüyorum ve sahipleniyorum geceyi.. Seni de hakkım olmadan sahiplendiğim gibi... Oysa sen gitmiştin sevgili.. Gitmiştin ve bir damla düşmüştü fanustan usulca yanağıma.. Ağladığımı sanıp parmak uçlarımla dokunmuştum minicik damlaya.. Buhar olup uçmuştu ardına... Dokunduğum her şeyin gideceğini bilseydim, Öpmezdim kalbinden seni sevgilim.. Bu gece de dinliyorum geceyi kıpırdamadan.. Nefes dahi almadan... Konuşmadan, gülmeden, ağlamadan.. Tüm hislerimden arınarak.. Ve tüm hislerimle beraber.. Hayranlığım geceye sana değil demek isterdim.. Yalan söyleyemem bilirsin.. O yüzden sorma.. Sen de gece gibisin..!!!
