Kaosa uyanan gecelerin sabahında..
Sert rüzgarlar savuruyorken ,
Yaşanmamış her günü zihnimden..
Sana yeni sözler söyleyemem..
Gözlerini çevir göğe ve bak..
İşte orada yıldızlar ben de değil..
Ve işte orada toprak..
Yeni bir hikaye yazmamı istiyorsun benden..
Bize dair ne varsa yakıp kül etmişken ,
Çok geç kaldın sevgilim..!
Bir şarkının nakaratında buluyorum seni...
Sabah sularında gecenin arafında ,
Belki bir öğleden sonra kimbilir..
Bulup gülümsüyorum sana..
Yetmez mi sevgilim..??
Romantik bir aşk kurgusunda..
Sana uzanan gölge olmamı istiyorsun..
Ben kurgu olamayacak kadar gerçeğim..
Dokun , hisset etten kemikten bedenim..
Kapatıyorum gözlerimi ,
Karanlığına asılırken ruhum ,
Sana binlerce şiir yazabilirim..
Dalgaların sahili öptüğü o ince çizgide dans edelim sevgilim..
Öncesini sonrasını düşünmeden,
Yaşamak istiyorsun...
Ben eski ben değilim..
Seni görüyorum okuduğum kitaplarda..
Yazdığım satırlarda..
Uçan kuşların kanatında..
Belki de yeni filizlenen tomurcaklarda kimbilir..
Uzanıp öpüyorum gözlerinden..
Yetmez mi sevgilim..?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MEY'DEN GELENLER
PoetryRuhun içinde bir çiçek varmış. Her sene bir tohum biter yapraklarını göğe uzatırmış. Senenin sonunda toprağa düşer ve bir masal başlarmış. Yeniden yeniden ve yeniden...
