MEY'DEN GELENLER

İstasyon

Cehennemini kendi yaratırmış insan, Cennetini yarattığı gibi. Ne tuhaf değil mi ? Hepimiz yanıyoruz ölürken... Ve hepimiz mutluyuz güya yaşarken.. Peki sen sevgili., Peki ben., Cehenneme mi daldık yaşarken?? Yoksa Cennetin kıyısında göğü mü seyrettik yan yana gülümserken...Bir kitap yazacak olsaydım, çocukluğumu yazardım...Geçmişe dönme şansım olsaydı, gider küçüklüğüme kocaman sarılırdım..Çünkü O, en çok kendine sarardı ellerini.. Çünkü korkardı geceleri...Ne tuhaf değil mi ? Şimdi deli gibi seviyor geceleri... "İnsan en çok kendini severmiş en çok kırıldığı yerden..İnsan en çok kendine dönermiş gittiği her yerden.." Bir istasyon durağında olsaydım, kendime alırdım biletleri.. Tek tek gezerdim, her yaşımdaki halimi.. Kimi güldürür, kimi ağlatırdı benliğimi ..Kiminde gururla öperdim kendimi ..Kimisinde kahkalarla gülerdim..Kiminde kırılırdı kalbim.. Bir garda asılı kalırdı ruhum.. Bir kış günü donardı kalemim elimde... Bir gün gelir yine alırdım elime... Ne zaman sivrilsem perdede, ayakta alkışlardım kendimi.. Ne tuhaf değil mi?Cehennem de bendeydi Cennet de.. Ne zaman kaçıp gitsem kendimden.. Yine aynı sokakta buluyorum ayak izlerimi.. Ne zaman sarılıp ağlamak istesem kendimle...Oturup bekliyor beni, o karanlık yerde.. Söylesene sevgili., Peki sen ??? Bir bilet alabilsen nereye giderdi ruhun.. Cehennemini bırakıp avuçlarıma, cennetine kavuşur muydun..?? Bir garda kalsan yağmurda... Söyle sevgili hangi sokakta ağlardı çocukluğun ? Kime giderdin kendine dönmeyeceksen.. Sever miydin kendini kırıp döktüğün yerlerden.. Söylesene sevgili .. Cenneti yakıp yıkan benim ellerim mi ?? Cehennemi harlayıp donduran sözlerim mi?? Sus sevgili sus lütfen... Sen beni kendi cehenneminle yakıp kül etmişken, ben yine de Cennet isterdim senden.. Sus o yüzden.. Sus ki, göğe son kez bakalım yan yana gülümserken.. Sus, sus ki son kez gülelim yeniden... "Sonrası kaos, sonrası göz yaşı, sonrası cehennem... Sonrası bir durak, bir şiir, bir ölüm... Sonrası bir yıkım, bir fırtına, bir hüzün... Sonrası bir düşüş, bir kaçış, bir kördüğüm... Sonrası bir haykırış, bir isyan, bin ölüm.. "Şimdi sus lütfen sevgili.!!! Sus ve git şimdi..Bırak, ben küçük bir Cennet yaratırım kendime.. Sarıp sarmalarım kollarımı ellerimle..Bir söğüt dikerim kavrulmuş yerlere..Büyüyünce büyürüm ben de..İnsan ne tuhaf değil mi??
"Nisyandan gelmekte insanlığın kaderi.!!!" Unuturum elbet bu günleri... Gün gelir hatırlamam hiçbir şeyi... İnanmasan da sus ve git sevgili... İnsan, ne tuhaf değil mi ???