MEY'DEN GELENLER

Kaçış

Küçük bir fener asmıştım küfle kaplanmış duvara...
Usulca sızmıştım açık pencereden gizemler diyarına..
Yürüdüm mü yoksa koştum mu Ay'ın aydınlattığı patikadan ama...
Ayağımın altında ezilen dalların sesi ulaşmıştı ruhuma..
Küçük bir kız çocuğu heyecanı sarmıştı benliğimi...
Gece yarısı kaçtığımı anlamasınlar diye kısmıştım gülüşlerimi.. (:
Nehre düşen yakamozlar misali vuruyordu gölgem ulu ağaçlara...
İçime içime dökülüyordu ezgiler karanlıkta..
Çok değil birazdan bastırır dememe kalmadan bakarken öylece...
Bir yıldırım düştü yine ormanın en derinine..
Ne zaman kaçıp gitsem geceye..
Yağmur olup boşandı üzerime...
Yine göz kırptım göğe..
Islanmak koymuyor da rüzgar sararken bedenimi..
Yakacak bir tütünde kalmadı yağmurdan sevgili..
Bir de dönüşü var bu kaçışın en fenasından...
Fener de ıslanmıştır kesin yağan yağmurdan...
Ah bu kaçışlarımın cezası...
Hep küflü duvardaki fenerlere kaldı...
Patikanın ucunda duruyor işte yine uçurtmam...
Biliyorum korkuyorsun sevgili..
Ama bu ilk kaçışım değildi son olmayacağı gibi..
Sadece biraz yoruldum dinleneceğim şimdi...
Yerler çamur olsa da yıkanır geçer sevgili..!!!
Hadi uzan yanıma izleyelim yine geceyi...
Bak yağmur dindi bulutlar geri çekildi..
Yıldızlar semaya yeniden asılıverdi..
Geceyi dinle anlatacak sana her şeyi..
Çok zamanı yok gitmesi gerekli..
Biliyorum korkuyorsun korkma..
Yalnızca dinle sevgili...
Bu ilk kaçışım değil son olmayacağı gibi...!