Bazen susmak gerekir sevgilim..
Susmak ve bırakmak her şeyi...
Vazgeçmek gerekir bazen sevgili,
İnatlaşmaktan, savaşmaktan, koşmaktan...
Durmak gerekir bazen...
Durup soluklanmak, dinlemek kendini...
Sarılmak ruhuna ve aklına...
Kimseyi umursamadan,
Sonunda ne olacağına dair tek bir umut dahi bağlamadan,
Uzun bir yola çıkmak gerekir..
Düşmekten korkmadan...
Yaralanınca ağlamaktan utanmadan..
Tüm gürültülere kulaklarını kapatıp,
Yalnızca kendini dinlemek gerekir sevgilim..
Kırılmışta olsa aynalarla dost olmak gerekir..
Tüm çıplaklığıyla vurulurken gerçekler yüzüne insanın..
Kabullenmek gerekir sevgilim...
Gideni uğurlamak..
Geleni hoşlamak mesela..
Zamana kızmadan geçmişe gülümsemek..
Tüm hatalarını sahiplenmek..
Küsmeden, ayrılmadan sevmek lazım sevgilim..
Doğruların arasına yılışan yalanları da..
Gerçeklerin arasında sırıtan hayalleri de..
Hepsini görmek gerekir bazen..
Yaşamayı da öğrenmeli insan..!
Ölüm gelmeden sevdiklerine veda etmeden..
Derin bir nefesi içine çeker gibi öyle alışılmış değil ..
Hissederek yaşamak gerekir sevgilim...
Şimdi herkes uykuda sen ve ben dışında...
Susalım sevgilim...
Susup, yaşayalım yalnızca...!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MEY'DEN GELENLER
PoetryRuhun içinde bir çiçek varmış. Her sene bir tohum biter yapraklarını göğe uzatırmış. Senenin sonunda toprağa düşer ve bir masal başlarmış. Yeniden yeniden ve yeniden...