Ruhun içinde bir çiçek varmış. Her sene bir tohum biter yapraklarını göğe uzatırmış. Senenin sonunda toprağa düşer ve bir masal başlarmış. Yeniden yeniden ve yeniden...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Amacına ulaşmadan yitirilip giden hayaller tutsağına düşüyorsam, Ve kaybolup gidiyorsam kahvelerinde gözlerinin, Sıcaklığına mayışıyorsa bedenim bir kedi misali, Susmalarım çığ gibi büyüyüp en çok zihnimi esir ediyorsa, Ve sana gülümsüyorsam yine de, Kime ne (!) desem çok mu kabalık ederim..? Umurumda mı, değil tabiki... Tut ki çok üzüldüm, çok güldüm, çok ağladım, çok kaçtım... Tut ki geri döndüm, bir daha ayrıldım, tekrar çaldım kapını ve yeniden kilitlerin ardına bıraktım seni... Tut ki kalemi yeniden aldım elime, tut ki yeniden kırdım.. Tut ki karlı bir gece yarısında yaktım yine tüm şiirlerimi.. Silinip gitti tüm hislerim hafızalardan... Kime ne (!) desem, çok mu kabalık ederim..? Umurumda mı, değil tabiki... Sert bir küfür vursam üç kuruşluk yüzlerine insanların... Sonra kahkahalar atsam... Ardımdaki duvara sürünerek çöküp ağlasam zırıl zırıl... Ve kalkıp dans etsem zihnimdeki şarkılarla.. Deliliğin sınırında aklımı zorlasam... Cama uzanıp sokakları yasa boğsam.. Ya da kesip atsam ruhumdan kalbini.. Üzerine bir sigara yakıp bir şiir yazsam.. Buruşturup herhangi bir noktaya atsam kağıtları.. En güzel şiirler hâlâ zihnimde dolanıyorken..! Kime ne (!) desem çok mu kabalık ederim..? Umurumda mı, değil tabiki.... Sevgili, yine de sar beni ellerimden... En iyi sen anlarsın gözlerimden.. Susuşlarındaki o çığlıkları bir ben duyarım.. Ve bir sen bilirsin gecelerimi... Bir sana ağlar, bir sana gülerim... Kime ne (!) desem, biliyorum kabalık ederim belki.. Ama umurunda mı, Değil sevgilim...!!!
