𝑴𝒂𝒚𝒅𝒂𝒚

⚜️𝑴𝒂𝒚𝒅𝒂𝒚 5⚜️

زمان برای چانیول به سرعت سپری میشد‌. مشکلات، مداوم و تند افزایش پیدا میکردن و هر لحظه ممکن بود هواپیما غیر قابل کنترل بشه. اون میخواست هرچه زودتر هواپیمای آسیب دیده رو فرود بیاره و تنها راه حلش بازگشت به سنگاپور بود. با برج مراقبت تماس گرفت:

_سنگاپور، کونتاس ۳۲. باید به سمت چپ بچرخیم و به سمت سنگاپور برگردیم‌.

_کونتاس ۳۲، سنگاپور. به سمت چپ بچرخین‌ و به طرف 0_2_0 پرواز کنین.

_چان برای این چرخش، وضعیت مون مناسبه؟

_به زودی میفهمیم یونگی.

چان مانور رو بسیار آروم انجام میداد‌. چرا که میدونست هر لحظه ممکنه که کنترل از دستش خارج بشه. تا شعاع ۳۵۰ کیلومتریشون سنگاپور بزرگترین فرودگاه ممکن بود.

_بزرگترین باند ممکن برای فرودمون سنگاپوره، چون بیشتر از میزانی که برای فرود احتیاج داریم، هست‌.

_چقدر نیاز داریم؟

جونگکوک با کمی اضطراب پرسید.

_۱۸۰۰ متر با وزنی که این هواپیما داره. طول باند ۴۰۰۰ متره. وزن کل ما ۴۰ تن بیشتر از حد مجاز برای فروده، برای همین سنگاپور مناسب ترین گزینه است. خیلی خب چرخش کامل شد حالا به طرف سنگاپور برمیگردیم پسرا.

_چان حضورت خیلی آرامش بخشه پسر. تو یه نابغه ای.

_کم زبون بریز جین.

_جدی گفتم پسر...تو معرکه ای. کنترل کردن این غول کار هرکسی نیست‌. همینطوری کسی نمیتونه این غول رو هدایت کنه، اما تو با نقص فنی هم میتونی.

چانیول چیزی نگفت، اما از تعریفش تو خودش ذوق کرد. برای این موقعیت خیلی تلاش کرده بود و این تعریف حقش بود. ذهنش رو سر و سامون داد، تصمیم گرفت نگاهی به بال هواپیما بندازه:

_تهیونگ میشه یه نگاه به بال بندازی؟

_بذار الان میرم.

از داخل کابین خلبان، دیدن بال ها و موتور امکان پذیر نبود برای همین تهیونگ مجبور شد از کابین خارج بشه.

به سمت کابین مسافران رفت و تک تک پنجره ها رو دید، مدتی بعد توسط یکی از مسافرها صدا زده شد.

_جناب از اینجا میتونید سوراخی که توی بال ایجاد شده بهتر ببینید.

تهیونگ به سرعت اونجا رفت و با منظره ای نه چندان خوشایند روبرو شد. تهیونگ به وضوح دید که بال هواپیما سوراخ شده و حفره از سمت بالایی تا سمت پایینی بال ادامه داشت، علتش کاملا واضح بود. موتور سمت چپ منفجر و تکه تکه شده بود.

_آقا...این...خیلی...بده.

همون مسافر با ترس و لرز ازش پرسید.

نمیتونست اونا رو نگران کنه: نه مشکلی نیست، اصلا نگران نباشید.