KALP YARASI

Kara Kelebek

LEKELİ

Sokağın başında arabayı çalışır halde bırakıp hızla indim. Leyla'nın evine doğru koşar adım giderken sanki sağım solum kararmıştı. Yalnızca önümü görebiliyor ve kafamın içindeki uğultuyu duyuyordum. İhsan'ın arabasını gördüğümde eğildim ve araca yaklaştım. İçi boştu. Hızla yanından geçip evin arka tarafına dolanmaya karar verdim. Çalılıkların arasından dalıp ot bürümüş toprakta hızlı ama sessiz ilerlemeye başladım. Leyla'nın evi karanlıktı. Evin arka duvarına yanaşıp Vural'a ait odanın camına geldim. Eski evlere girmek çok kolaydı. Ahşap pervazı biraz zorlamak kilidi kırmak için yeterliydi. Kilidin olduğu yere avucumu dayadım ve birkaç kez itekledim. Tık sesiyle pencere aralanıverdi. Ellerimle bedenimi öne çektim ve silahımı bırakmadan pencereyi itekleyip sessizce içeriye girdim. Kulaklarımda korkunç bir uğultu vardı. On iki yıl sonra en yakın arkadaşımın, öldürdüğüm can dostumun odasına ayak bamıştım. Burnuma çarpan o eski kokuyla irkildim.

Karanlık odada gözlerimi kısacık bir an gezdirdiğimde hala aynı battaniyenin yatağına serili olduğunu gördüm. Elimdeki silah ağırlaştı. Kulaklarımda şimşekler patladı. Ensemden içeri görünmeyen yağmur damlaları indi. Sanki biraz sonra yüzüm kanla kaplı suyu kapaklanacak gibiydi.

Bazı anıların sesi yüze çarpan bir elden daha fazla kulaklarda yankılanırdı.
Ve bazı anılar kurşunun delip geçtiği yerden daha fazla can acıtırdı.

Ağır adımlarla kapalı kapıya yöneldim. Ayakkabılarım ahşap zeminde ses çıkarmaması lazımdı. En ufak bir gıcırtı Leyla'ya zarar gelmesine neden olabilirdi. Evin içinde yankılanan bir çift ayak sesi işittiğimde başımı kapıya yasladım. Kulba yavaşça asıldım ve kendime doğru birkaç milim çektim. Açılan kapının aralığına göre kendimi konumladım. Cebimden susturucuyu çıkarıp silahın ucuna monte ettim. Aralıktan evde gezenin konumunu saptamaya çalıştım. Tam karşımdaki oda Leyla'nındı. Biri onun yarı aralık duran kapısını ayağı ile itekledi. Parmağım tetikte adamın görüş açıma girmesini bekledim. Adam kapının ağzında belirdiğinde bende Vural'ın kapısını hızla açıp silahımı karşıma doğrulttum ve saniyeler içinde fark ettiğim şeyle tetiğe bastım.

Leyla'yı kucağına alan adamın kafası geriye doğru savrulurken kollarındaki kadına doğru hızla atıldım. Şerefsiz herif yere devrilmeden hemen önce Leyla'yı yakaladım. Onu adamın kollarından söküp kendi göğsüme doğru çektim. Ender'in köpeğinin cesedi küçük odanın girişine serilmişti. Adamın alnının ortasında bir delik ve yere doğru sızamaya başlayan kanı vardı.
Gözlerimi yerdeki heriften kucağımda küçücük kalan kadına çevirdim. Bu sikik dünyada uzun zaman sonra ilk kez ne yapacağımı bilemedim. Kafası sol koluma yaslanmış haldeydi, koyu tutamları yüzüne dağılmış, gömleğime yayılmıştı.

Derin bir soluk çekmeye gönlüm razı gelmedi. Hareketlenmesini, gözünü açıp korkmasını hatta suratıma yine tükürmesini beklediğim o kısacık anda hiçbir şey olmadı. Gözlerini aralayıp beni alabora etmedi. İçime yayılan korkuyla neredeyse silahımı düşürüyordum. Hemen solumda kalan, pencerenin önündeki koltuğa ilerledim. İncitmemeye çalışarak küçük bedenini koltuğa bırakırken ben de dizlerimin üzerine çöktüm. Sırtımı kapıya dönmemem gerekirdi ama onun iyi olduğunu bilmek ciğerlerimi delecek bir mermiden daha önemliydi. Perdeden sızan ay ışığı beyaz çehresini aydınlatmıştı. Saçlarını yüzünden çekerken parmaklarım ipeğe dokunmuşlar gibi mest oldular. Oysa benim ellerim nasır bağlayalı çok olmuştu. Ve Kâbil kadar kirli olan bu ellerin mest olması değil ateşte yanması lazımdı.

Küçük burnunun ve dudaklarının üzerindeki nem hafifçe parlıyordu. Başımı eğip dudaklarına doğru yaklaştım. Göğsüm sıkıştı. Sadece koklayacak ve emin olacaktım. Gerçi adamı vurduktan sonra yatağın dibindeki bezle şişeyi görmüş olsam da yine de emin olmak istedim. Dudaklarının arasından sızan sıcak nefesi çeneme çarptı. Burnuma dolan kokuyla bayıldığını anladım. O an geri çekilmem gerekirdi.