Ne Me Quitte Pas ( Beni Terketme) GXG

La Tempête Se Termine, Le Soleil Se Lève

Camille sinir krizi eşiğine gelip Abelle'den kaçarcasına uzaklaşıp kendini odasına kitlemişti. Abelle birkaç kere odaya girmeye çalışmış lakin kapıyı her açtığında üzerine Camille tarfından atılan eşyalarla bundan vazgeçti. Ki bir süre sonra Camille kapıyı kitleyerek dışarı ile bağlantısını kesmişti. Abelle'in asıl dikkatini çeken ise bütün bu olaylar olurken ve şirket çalışanları meraklı bakışlarla fısıltılar sunarken Rebel'ın öylece durup ciddi bakışlarla onu izlemesiydi. Her zaman şen şakrak ve beklenmedik haraketler yapan bu kadının bunkadar ciddi bir biçimde öylece onu izlemesine daha fazla dayanamayıp Camille'i bir süreliğine kendi haline bırakarak Rebel'ın yanına ilerledi. Yanına geleiğinde Rebel'ın bakışları zaten üzerinde olduğundan beklemeden konuya girdi. " Bir şey söylemeyecek misin? Absürt bir şaka ? Delilik belgelerimi birlikte sorgulayabiliriz istersen. " Abelle gülümserken, Rebel hala ciddiliğini koruyarak cevap verdi. "Anlamaya çalışıyorum. " Abelle kaşlarını kaldırıp indirdi. Tam cevap vereceği sırada yanlarından geçen insanlarla sustu. Mesai saati bitmiş herkes toparlanıyordu. Meraklı bakışlar gitmek istemiyor gibilerdi. Herkes olayların nasıl sonlanacağını merak ediyordu fakat yoğun tempoda sonra günün kalanını şirkette geçirmek gibi bir niyetleride yoktu. Bu yüzden birer birer şirket boşalırken Abelle ve Rebel hariç kimse kalmayana kadar iki kadın sustu. Herkes gittiğinde Abelle yandaki kadına dönüp " İşin bitti mi? " diye sordu.Rebel kafasıyla onu onaylayınca " O zaman Charlotte'un yanına gidip bu gün burada olanları ve iyi olduğumu anlatabilir misin ? Benim Camille yalnız kalmam gerekiyor. Merak ettiğin her şeyi Charlotte'a sor ve o gece bardan sonra olanlar hakkında haklı çıktığını söyle. Kafanızda kalan eksik parçaları yarın anlatacağım. " Rebel bütün ciddiyetiyle onu onaylayıp tam çıkacakken bir anda geri dönüp " Fransa üzerine söz ver. " dedi. Abelle sarışın arkadaşının bu sözüne gülümsedi. Sonunda o ciddi modadan çıkmıştı. Kafasını onaylar manada sallayıp Rebel'ın uzattığı işaret parmağına kendini parmağını takıp " Söz." dedi. İki kadın ellerini ayırırken Rebel " Ne oluyor bilmiyorum ama durduk yere garip şeyler yapıcak biri olarak görmedim hiç seni. Camille'e karşı davranışlarının bir sebebi olduğuna ikna etmek istiyorum kendimi. Ona iyi davran. Son bir senedir iyi değil. " Rebel daha fazla konuşmadan Abelle sözünü kesti. " Biliyorum. Bende değildim. Bana güven. Bu akşamdan sonra kimse üzülmeyecek."

Rebel başını sallayıp bu sefer gerçekten uzaklaşırken Abelle derin bir nefes alıp Lobiye ilerledi. Öğle aralarında lobideki kızların şirketteki hoparlörden şarkı açtıklarını görmüştü birkaç kere. İlerleyip bilgisayardan bir şarkı açtı.

Eğer Camille onu dinlemeyi reddediyorsa belki okuyabilirdi. Eline biraz kağıt ve bir kalem aldı. Camille'in odasını önüne gidip kapının hemen sağ tarafına duvar dibine oturup bağdaş kurdu. Adelle'in sesi şirkette minik tınılarla dolaşırken kağıtları birkaç parçaya bölüp yazmaya başladı. İlk kağıda " Bütün sarhoş anılarımda yalnızlığıma, ailesizliğime, yurtsuzluğuma tutsaktım. Seni ilk gördüğü anda tanıma cesaretini bedenim ve ruhum göstersede zihnim karanlık kuyularda takılı kalmıştı. Belki sana anlatacağım şeyler bile bana olan kinini değiştirmeyecek lakin bunu bizim için yapmaya mecburum. Geçerli olduğunu düşündüğüm bahanelerin arkasına sığınmak için senden izin istiyorum. "

Kapıya 3 kere tıklatıp kağıdı kapının altında içeri attı. Birkaç dakika bekledi ama ses seda çıkmayınca yazmaya devam etti. "Bu şarkı belki de o günden beri her gün kulağına fısıldamam gereken aşkımın tınıları gibi geliyor kulağıma. Bir o kadar güzel ve bir o kadar eksik. Şu son bir yılda benim için taşıdığın her öfke ve kin dolu duyguda haklısın. Öylesine durgun öylesine saf bir pencereden yaşamışsın ki ortada bırakılmışlığı... Karşına çıkıpta sana ne bu öfke diye hesap sormalarımın bile sana ne denli azap çektirdiğini yeni fark ediyorum. Bazı eksikleri tamamladım. İzin ver seninkileri de tamamlayayım. "