🍓...Xiao's Werewolf Wang...🍓

34🍓

Unicode

"သားဝမ်မက်မွန်သီးလေးစားပါအုံးလား."

"သားမစားချင်ဘူးမား"

သူမလဲမတက်သာတဲ့အဆုံး သက်ပြင်းသာချလိုက်မိသည်။

သူ့သားလေးသူတို့စီကိုပြန်ရောက်နေတာ သုံးရက်ခန့်
ရှိပြီဖြစ်သည်။ သားလေးကိုတွေ့လိုက်ရတော့သူမမှာ
ပျော်လွန်းလို့ မျက်ရည်မထိန်းနိုင်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။
အဲ့နေကတိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် သူ့စိတ်ထဲမှာတစ်ခုခုခံစား
နေရသလိုဖြစ်တာကြောင့် မသင်္ကာတဲ့အဆုံးအစေခံ
တွေကို သားလေးပျောက်သွားတဲ့နေရာမှာထပ်ရှာစေခဲ့
သည်။ ကံကောင်းချင်တော့ သားငယ်လေးကိုအစေခံ
တွေပြန်ခေါ်ခဲ့တာကို သူမတွေ့လိုက်ရတာပင်...။

ဒါပေမဲ့သားလေးကတော့ရောက်လာထဲကပြုံးပြုံး
ရွှင်ရွှင်မရှိလှပါပဲ အမြဲငေးမှိုင်နေတော့သည်။ ဒါပေမဲ့
မားတို့နဲ့ပြန်တွေ့ရတာသားအရမ်းဝမ်းသာတယ်ဆိုပြီး
တော့လဲ သားလေးကပြောပါသေးတယ်။

"သားဝမ် မားတို့နဲ့နေရတာမပျော်ဘူးလားဟင်"

သူမမေးကြည့်မိတော့ သားငယ်လေးကမျက်နှာငယ်လေး
ဖြင့် သူမကိုဖက်တွယ်လာကာ သူမရင်ခွင်ထက်တွင်
မျက်နှာလေးအပ်‌ထားလေတော့သည်။ ဒီလိုအချွဲတုန်
လေးကို သူမအရမ်းလွမ်းနေခဲ့ရတာ..။

"မား..."

"ဟင် ပြောလေသားလေးရဲ့"

သားငယ်လေးကဘာမှမပြောပဲတိတ်ဆိတ်နေကာ
သူမကိုပဲခပ်တင်းတင်းဖက်ထားလေသည်။

"သားဝမ်..ဟိုလူသားကိုလွမ်းလို့လား.."

"ဟင်...

သူမကိုမော့ကြည့်လာတဲ့ ကလေးငယ်ရဲ့မျက်ဝန်းတွေက
အံ့ဩမှုတွေအပြည့်ဖြင့်....

"မားက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး....

"အဟင်း မားသိတာပေါ့သားလေးရဲ့"

သူမကထိုသို့ပြောတော့ သားငယ်လေးကခေါင်းကို
အောက်သို့ငုံ့ချထားရင်း..

"ကိုကိုကသားကိုစိတ်ဆိုးသွားတာ.."

သူ့ဟာသူနှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီးပြောပြီးကာမှ သူမကို
ဖြက်ခနဲပြန်မော့ကြည့်လာရင်း..