Küçük Yalancılar

1. Bolum

Burada yaşanan olaylardan nefret ediyordum. Evet evet, kesinlikle nefret ediyordum.

Yine lisedeydim. Bu lisede yabancı dil eğitimi veriyordum. Açık konuşmak gerekirse buradaki çocukların hayatı tehlikede olmasaydı asla adımımı atmayacağım bir yerdi burası. Evet eğer şimdiki mesleğimi yapıyor olmasaydım kesinlikle yabancı dil öğretmeni olurdum.

Ama asla bu lisede olmazdım.

Ben burada sadece görev icabı bir öğretmenmiş gibi davranıyorum. Normalde mesleğimi çok seviyorum. Asla bu mesleği seçtiğim için pişman olmam. Ama bazen çok yorucu olabiliyor.

Evet devlet icin çalışan bir ajan olabilirim ama bazen benden asla yapamayacağım şeyler isteniyor. Sırf bu yüzden kendi babamı öldürmek zorunda kalmıştım.

Bunun için üzülemezdim. Lara kendine gel o sadece kadınları satan çocuklara, şiddet uygulayan şerefsizin tekiydi.

Ama ben neden onun icin üzülüyordum?

Babamın benden sakladığı şeyleri öğrenip onu öldürdüğümde daha 23 yaşındaydım. Evet çok genç bir yaş değil. Ama yinede o yaşımda bile bunları yaşamak beni küçüklüğüme götürmüştü.

Babam gerçekte ne kadar kadınlara ve çocuklara çok kötü davransa da bana hiç öyle davranmamişti. Ben daha bebekken annemi kaybetmiştik. Evde bir anda dengesini kaybedip merdivenden düşmüştü. Kafasını çok sert vurduğu icin beyin kanaması geçirip ölmüştü.

Bunları babam bana ben daha 7 yaşındayken anlattı. Ama kesinlikle içinde kötü bir niyet yoktu. Onca yıl bana prensesmişim gibi davrandı. Bir dediğimi iki etmedi.

Bana böyle olan bir adam nasıl başkalarına kıyabilirdi. Yani benim hatırladığım tek ailem babamdı ve tüm gerçekleri öğrendiğimde büyük bir yıkım yaşamıştım.

Aldığım emire göre onu öldürmem gerekiyordu. Bu benim icin oldukça zor olmuştu ama en sonunda bunu yapabilmiştim.

23 yaşımda bir başıma kalmıştım.

Şuan 27 yaşındayım ve mesleğimde çok iyi bir konuma geldim. O gün ilk görevimde bir başıma kalmıştım ama bu beni bir şekilde iyi etkiledi. Evet bazen hala kendimi yanlız hissediyorum ama o günden sonra tüm hayatım mesleğim oldu.

Evet çok insan tanıyorum ama en yakınım diyebileceğim sadece iki kişi var. Arda ve Ceren.

Arda benim iş arkadaşım ama kardeşim gibi. Daha doğrusu abim. Ceren ise bebeklik arkadaşım. Ama o da benim gibi bir ajan. Her zaman biz üçümüz takılırız. Şu hayatta tamamen güvendiğim tek kişi onlar.

Ceren lise yıllarımda beni hayatta tutan kişi.

**

Yine her zamanki gibi okula gelir gelmez öğretmenler odasına çıkmıştım. İlk ders saatinde dersim yoktu. Yinede ben ilk dersin yarısında okula gelmiştim. Ben bu okulda sadece dil bölümü seçen öğrencilere ders veriyordum.

Zaten benim amacım buradaki cinayetleri çözmekti.

Öğretmenler odasında benim dışımda sadece bir kişi vardi.

Selim Özkaya.

Selim sayısal öğrencilerine fizik dersi veriyordu. Sessiz sakin kendi halinde takılan bir adam. Onu anlatmak gerekirse yeşilimsi ela gözlü, uzun boylu, yakışıklı, hafif uzun dalgalı saçlara sahip ve kumral bir teni var.

Ve onun gözleri bu zamana kadar gördüğüm en güzel gözler..

Bu okula geldiğimde bana çok yardımcı olmuştu. İlk zamanlar elimde tüm suçlu olabileceklerin listesi vardı. O ilk hafta Selim'i ve kardeşi Deniz'i listeden eledim çünkü ikisinin olma olasılıkları çok düşüktü. Ben başkalarından şüpheleniyorum.