!Gay Otobüsü! -bxbxbxbxb-

~13

Yeni bir bölüm geldiiiiii

TOPLANIN EY AHALİ!!!

Hadi bakalım Emre'nin ağzından kitaba devam edelimmm

***

Her yerim kopacak derecede ağrıyordu. Yaklaşık yarım saat önce uyanmama rağmen acıdan gözlerimi açamamıştım bile.

"Hala uyuyor musun bebeğim?"

Demir'in sesi ve saçımda hissettiğim eller ile acılı mırıltılar çıkardım. Gözlerimi zorlayarak hafifçe açtım ve başımda dikilen dörtlüye baktım.

Hepsinin yüzünde bariz belli olan üzgün bir ifade vardı. Nedenini de biliyordum tabi.
Dünkü olan yakınlaşma yüzünden olmalıydı. Evet aslında ilk başta gerçekten uyku sersemliğiydi ama sonradan aldığım zevkle vücudum benden bağımsız hareket etmeye başlamıştı.

Onlara kızgın değildim ama ilk seferim olmasına rağmen beni çok zorlamışlardı. Bunun için onlara trip atıcaktım tabikide. Ama asıl sorun şuydu; Ben bu durumu hâla kendime yedirememiştim. En son ortaokulda olan sevgilim aklıma gelip duruyordu. Oda bir erkekti ve ben onu gerçekten çok seviyordum. Ama bir gün ne olduysa benden uzaklaştı. Ve ertesi günü onunla olan fotoğraflarımızı heryere dağıttı. Sosyal medya, mahalleler, sokak araları, okulum ve evim... Ailem beni bu yüzden başka bir yere gönderdi. Beni anlayan kişilerdendi ailem. Bu olay yüzden de okulumda bir kaç kişi dışında arkadaşım kalmamıştı. O günlerden sonra kendime 'gay'lik' kavramının yanlıştan ibaret olduğunu anlatmaya çalıştım. Ama şimdi bütün her şey alt üst oldu... Onlar geldi ve zaten zar zor inandığım şeyin doğruluğunu bana sorgulatmaya başladılar. Onlardan zaten en baştan beri uzak durmalıydım...

Alaz elini yanağıma koydu ve hafif hafif okşamaya başladı. Sonra sanki birisinin cenazesi varmış gibi gözleri doldu.

"Özür dilerim Emre... Kendimi tutamadım bizden nefret etme olur mu?..."

Yanağımdaki elini tuttum ve ittirdim. "Beni yanlız bırakın.."

Bulut'un hıçkırık sesi ile içim parçalandı sanki ama bunu devam ettiremezdim. Beni anlıyorsunuz değil mi?

Bulut bana sıkıca sarıldı. "Her şeyi başlatan brnim! Özür dilerim Emre! Çok özür dilerim!"

Bulut'u ittirdim ve acıyı umursamadan ayağa kalktım. "Beni yanlız bırakın demiştim! Sizi görmek istemiyorum! Hatta... Hatta ben eve gidiyorum. Geziye devam etmeyeceğim."

Dördü de bir anda ayağa fırladı dehşetle.

"Emre bunu bize yapma bebeğim ne olur yapma... Çok özür dileriz." (Demir.)

"Çok üzgünüz Emre! Bir daha olmayacak söz veriyoruz! Gitme ne olur.." (Bulut.)

"Emre lütfen bırakma bizi. Biz seni çok seviyoruz! Sen gidersen biz devam edemeyiz!" (Alaz.)

"Gitme..." (Enes.)

Onları kısaca süzdüm. Bende gitmek istemiyordum ama ya yine aynı şeyler olursa... O zaman ben biterdim.

Derin bir nefes verdim ve kapıyı açtım çıkarken onlara bakmadan konuştum "şimdi banyoya gidiyorum. Eve gitme konusunu da sonra düşünüceğim."