!Gay Otobüsü! -bxbxbxbxb-

#24

Çok uzun zaman sonra yine herkese merhabalar sevgili dostlarımız

Şimdi bu geçmişi anlatma seyansını bugün bitireceğim

Aslında bu kitap biraz fazla hüzünlü bir kitap
Yani karakterlerin geçmişi çok karanlık

Ama birbirlerini buldukları zaman bu karanlığın nasıl aydınlığa döndüğünü birlikte görmüş olacağız

Her karakterin kendi zorluğu olacak şekilde hazırladım bölümleri

Ondan sonra da normal kaldığımız yerlerden devam ederiz

Hem ben şu beşli ile özlem gidereyim hemde siz giderin o zaman buyrun

Yeni bölümler...

***

*Enes*

Doğduğumdan beri sesiz bir çocuktum.

Duygularımı kolay kolay belli edemezdim.

Arkadaşlık ilişkilerinde berbattım, bu yüzden de okulda ya da günlük hayatım da arkadaşlarım yoktu.

İnsanlar bana soğuk göründüğümü ya da korkunç baktığımı falan söylerlerdi. (Emre de ilk başta böyle düşünmüştü...)

Bu yüzden de hem kendilerini hem de çocuklarını benden uzak tutarlardı. Sorunlu biri gibi görünüyormuşum çünkü...

Çocukluğum belli bir yere kadar berbattı...

Zor geçen bir hayatım oldu.

Ama bana bu süreçte destek olan bir ablam vardı.

Bana oturmasını, kalkmasını, yemesini, içmesini, gülmesini, konuşmasını öğreten bir annem bir babam yoktu ama bunları öğreten bir ablam vardı.

Ablam bana göre dünyanın hatta evrenin en güzel kızıydı. Gülüşü, kokusu, şevkati, merhameti hiç bir insanınkine benzemiyordu.

***

Ablam dışarıda üşümüş yavru kediyi eve getirmişti. Bende onlar gelmeden kedi için battaniyeden yuva yapmıştım. Şuan içinde uyuyordu.

Ablam onun kafasını severken şömineden gelen ateşin ışığı yüzüne vuruyordu. Gülümsüyordu kediye bakarken... Yine her zamanki gibi çok güzeldi.

Ben hayranlıkla ablamı izlerken kedinin miyavlama sesi geldi kulağıma.

Dışarıda ki karların altından sıcak yere gelince rahatlamış olmalıydı.

"Enes, yavru kedi için yiyecek bir şeyler getirebilir misin tatlım?"

Kafamı salladım ve hemen ayağa kalkıp mutfağa koştum. Dolabı açtım, içinden süt ve ekmek aldım. Kaseye önce ekmek sonra süt koyup ablamın yanına geri koştum.