!Gay Otobüsü! -bxbxbxbxb-

~14

Emre'ye az sövün arkadaşlar HKSBDJSJSKSJSJJSJSJE

NEYSEMMMMM

buyrun sizlere yeni bölümler!

Afiyet olsun

***

Ortam biraz fazla gergindi...

Az önce onlara geçmişimden bahsetmiştim ve konuşmam biter bitmez Bulut ağlamaya başlamış ve bana sarılmıştı. Şuanda da kucağımda uyuyordu. Diğerleri de yere odaklanmış bir şekilde bir şeyler düşünüyorlardı.

Bulut'a gülümsedim ve küçük bir öpücük verip onlara baktım. Çok ses yapmamaya çalışarak konuştum.

"Bir şey söylemeyecek misiniz?"

Benden daha sıkıntılı görünüyorlardı. Derin nefesler verip sonunda kafalarını kaldırıp bana baktılar.

İlk konuşmaya Demir başladı;

"Emre, bebeğim... O çocukla hâla görüşüyormusun?"

Kafamı iki yana salladım. "Hayır, onun yüzünü bırak ismini dahi duymak istemiyorum zaten."

Bunu dedikten sonra üçünede tek tek baktım.

Demir sakin sakin beni dinliyordu ama diğer ikisi birbirlerinin elini sıkıp duruyorlardı. Sinirli oldukları yüzlerinden okunuyordu.

"Anladım bebeğim. Onun hakkında bildiğin ne varsa bize anlatırmısın lütfen? En baştan, tekrardan?"

Derin bir nefes verdim ve kafamı salladım. "Tamam."

Önce biraz düşündüm. Yaptığı şerefsizlikler tek tek aklıma geldi. Anlatmak için boğazımı temizledim ve dışarı bakarak konuşmaya başladım.

"Adı Burak'dı, aynı mahallede oturuyor ve aynı okula gidip geliyorduk. İyi anlaşıyorduk, ve birbirimizi seviyorduk. Ortaokul son sınıfta sevgili olmuştuk. Onu seviyordum ve oda bana beni sevdiğini hissettiriyordu. Ama sonra bir şeyler oldu ve değişti. Mesajlarıma cevap vermiyordu, okula gittiğimde yüzüme bakmıyordu, ona yaklaşmaya çalıştığımda beni kendinden uzak tutuyordu. O gün işte dışarı çıktığımda yaptığı iğrenç şeyi gördüm ve eve gittim. Eve geldiğimde annem ve babam beni anlayışla karşıladı ve beni burdan göndermek istediklerini söylediler. Kabul ettim çünkü başka seçeneğim yoktu. Ortaokul bitmek üzereydi zaten liseyi başka bir yerde okumak benim için kolay olurdu. Babam o gün başka bir şehirde ev tuttu. Onlar benimle gelmeyecek lerini söylediler. Yani dokuzuncu sınıfta yanlız başıma yaşamayı öğrenmek zorunda kaldım.."

Durdum ve aklıma gelen şeyle histerik bir kahkaha attım. Onlara baktım.

"Benim gideceğim gece otobüs durağına geldi biliyormusunuz? Bana 'ne olur gitme Emre... Sebeplerim vardı.' Dedi."

Gülmeye devam ederken artık gülüşüm yerini göz yaşlarına bıraktı.

Canımı göz göre göre yakmasına izin vermiştim. Şimdi de ağladığım için kendime kızıyorum.

Üçlü ayağa kalktı ve yanıma gelip bana sarıldılar.

"Merak etme bebeğim sana bundan sonra kimse asla zarar veremez."(Demir.)