Ben geldimmm yine
Bana sevgili okuyucularımdan Birhgli_3 Yavuz abi ile ilgili kitap yazar mısın dedi JAJSNSNDNJDNCJEJDJSJDNJDJDJDJF
Bende kabul ettimYavuz abiye özel kitap geliyor canlarım!! Çok yakında hattaaaaaaaa!
Neyse şimdi sizleri Beş özel bölüm ile baş başa bırakıyorum.
Buyrun efendim..
***
*Demir*
Annem beni bırakıp gittiğinde yedi yaşındaymışım. Babam ile yanlız kaldığımda yedi yaşındaymışım. Tıpkı bir iş adamı gibi çalışmaya başladığım zamanlar yedi yaşındaymışım. Hayatın gerçekleri yüzüme bir bir vurulduğu zaman yedi yaşındaymışım..
Bu yaş bana o zamanlar zindan gibi gelse de şimdi ki hayatımı o zamanki çalışmalarıma borçluyum. Her ne kadar kırk yaşında bir adam gibi hissetsem de babam için çalışmak zorundaydım.
Ama babamın buna ihtiyacı olduğu için değil. Babam o zamanlar da şimdi olduğu gibi çok zengin ve saygın bir adamdı. Yani istese ikimizide geçindirecek kadar çok parası vardı. Ama ben annem gibi onun parasını yiyip sonra da siktir olup gitmek istemedim. Bu yüzden yedi yaşında tıpkı babam gibi çalışmaya başladım.
Bir işe girdim ama babam gözetiminde. Tabi ilk işim şirket yada o tarz işler olmadı.
Bir marketçinin yanında işe girdim. Böylelikle ürün alıp satmayı öğrenerek ticareti, mallardan kazandığım paralar ile matematiği öğrendim.
Babam beni yeterince şey öğrendiğimi düşünüp o işten alınca başka bir işe girdim.
Bir ustanın yanında çalıştım. Malzeme alıp götürdüm. Tamiri öğrendim. Ağır eşyalar taşıdım, güçlendim.
O işten de ayrılınca bu sefer de iki işe aynı anda gitmeye başladım çünkü artık büyümüştüm.
Bu sefer de berber ve terzi de işe girdim. Böylelikle el becerisi de kazanmış oldum.
Böyle böyle on sekiz yaşıma geldim.
Artık babamın iş yerinde çalışmaya başladım. Öğrendiğim her bilginin üzerine bilgi ekledim. En iyisi olmaya çalıştım.
Annemi unutturacak bir şey aradım her zaman. Ama o kadın aklımdan çıkmıyordu
Bu zamana kadar çalıştım hırsımı almış olmam gerekiyordu ama işte bir şeyler her zaman eksik gibiydi.
Bir şey.. biri.. yada birileri..
Bir şey bekliyor gibi yaşadım.
Bir şey olmasını bekliyor gibi.
Bu beklentimi karşılayacak hiç bir olay olmamıştı ama.
O gün de kalkıp işe gitmek için hazırlandım işte. Çıktım. Yürüdüm.
O günün güneşinin farklı parladığını fark edememiştim sanırım. Gözlerimi kapatan bir anneye, anne acısına, anne boşluğuna sahiptim çünkü.
Ama bu elleri gözümden tam olarak on saniye çeken üç kişi vardı. On saniye sadece.
Önümden gülerek geçen iki çocuk ve onları arkalarından izleyen başka bir çocuk.
Göz teması yok. Ama farklı şeyler var.
***
Koşturan çocuklara ve arkalarında duran diğer çocuğa seslendim.
"Ahh.. pardon! Bakar mısınız?"
Diğerlerinden büyük görünen çocuk kaşlarını çattı ve bana döndü. Koşan diğer ikili ise onun durduğunu fark edip yanımıza geldiler.
"Şey... Biraz garip olacak ama adınızı öğrenebilir miyim lütfen?"
Onlarda garip bir şey vardı sanki onları daha önce görmüştüm..
Sesiz çocuk, diğerlerinden büyük olan, beni önce süzdü. "Neden?"
Nazik olmasına dikkat ederek gülümsedim. "Sadece merak ettim."
İçlerinden en neşelisi hızla yanıma gelip elimi kaptığı gibi sallamaya başladı. Kocaman gülümsemesi ile konuştu heyecanla. "Benim adım Bulut!! Tanıştığıma memnun oldum abi!"
Çok tatlı bir şeydi... Gülümsemem suratımda büyürken kafamı salladım. "Bende Demir.. ufaklık."
Bulut mümkünmüş gibi daha çok gülümsedi ve elimi bırakıp geri çekildi.
"ben Alaz!" Kendinden emin konuşan, az önce Bulut ile koşturan çocuğa baktım. Yakışıklıydı. Muhtemelen Buluttan bir yada iki yaş büyüktü.
"Bu da Enes!" Dedi Bulut. Sesiz ve beni hâla sorgulayarak bakan çocuğu işaret ederek.
Kafamı salladım. Onlar çok başka görünüyordu gözüme.
Hepsi gözümde parlıyordu resmen...
Derin bir nefes verdim. "Teşekkür ederim.. memnun oldum çocuklar."
Bulut kafasını hızlı hızlı salladı "bizde bizde!"
Enes aniden Bulut ve Alaz'ın elini tutarken onları izliyordum. Arkasını döndü ve bana baktı. "Bizim gitmemiz gerek.."
Kafamı salladım. Nasıl olsa onları tekrar göreceğime adım kadar emindim.
"Peki.. tekrar memnun oldum Enes, Alaz ve Bulut."
Enes bir süre bana bakıp hiç bir şey demeden yürümeye başladı. Benimle aynı yaşta gibiydi ama çok soğuk ve bezmiş durumdaydı.
Onların arkasından bir süre baktıktan sonra iş yerine doğru gitmeye devam ettim.
Ama farklı bir şeyler vardı..
On saniyelik bir bakış, beş dakikalık bir konuşma benim yıllardır kapalı gözlerimi açmış olamazdı değil mi?
Şimdi istemeden gülümserken iş yerine geçiyorum ve bu hayatımda anne acısını bile unutturacak, toplam beş dakika on saniyeyi düşünmeye başlıyorum.
Bundan sonra ki hayatımda her bir saniyemin onlar olacağını bilmeden tabi...
***
Demir'in ama bir o kadar da hızlı anlatıldığı bölüm ile geldim.
Ya ben uzun bölüm yazamıyorum amk nsnxnsnnxndnxnxn
Neyse siz alıştınız bana zaten.
İşte diğer bölümler de böyle olcak diğerlerinin hayatlarının zorlu taraflarını anlatacam. Ondan sonra da günümüzden devam edecem inşallah.
Bir de şu Yavuz abi kitabı olayına başlayacam nsnxnsnxnnd
Onu da tatil bitmeden yeni bir kitap şeklinde ilk bölüm olarak yayınlarım herhalde.
Sizleri seviyorum.
Hadi bakalım görüşürüz
MUAHAHHHH!
💫🌟
ŞİMDİ OKUDUĞUN
!Gay Otobüsü! -bxbxbxbxb-
Teen FictionBir aylık bir geziye gidecek olan Emre'nin bindiği otobüs de yaşadığı olaylar ve devamı..