Küçüklükten beri hayali olan öğretmenlik şuan onun mesleği idi. İlk görev yeri olan Hakkari'de 2 sene normal bir yaşam süren Nare, teröristler tarafından kaçırılarak günlerce esir kalmıştı.
Bütün umutları tükenmişken yetişen Gölge Timi, onun bu zam...
Seni bulmaktan önce aramak isterim Seni sevmekten önce anlamak isterim Seni yalan boyu bitirmek değil de Sana hep hep yeniden başlamak isterdim...
-Özdemir Asaf
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Başladığınız saat??
"Son dakika haberi ile karşınızdayız, yoğun nedenli yağıştan dolayı milli eğitim bakanlığı bir günlüğüne okullara tatil verdiğini açıkladı." spiker kadının dedikleri ile Ahsen ve ben baya sevinmiştik, bir gün fazladan tatil benim için harikaydı.
Bizim aksimize Efnan bu habere ağlayacakmış gibi bakıyordu. "Şimdi bir sürü grip insanla uğraşacağım." dediğinde biz yine güldük. Efnan bize ters ters bakıp ayağa kalktı. "Ben kahve yapıcam kendime, sizde burada ne haliniz varsa görün. Sonrada uyuyacağım malum ben boş bir insan değilim." dedi ve atarlanarak mutfağa gitti.
Ben arkasından gülerken Ahsen yanıma yaklaşıp bana sırnaşmaya başladı. Hala ona kızgın olduğum için affedene kadar elinden gelen herşeyi yapıyordu. "Ahsen seni yolarım."
"Ya ne yaptım diyorum söylemiyorsun ona rağmen senle barışmak istiyorum ama yok." diye isyan etti, belki ucundan biraz haklı olabilirdi ama o tam biz öpüşecekken bağırmıştı!! Bu vatan ve millet için küçük benim için büyük bir şeydi. "Of tamam." dedim, Ahsen'in kolunu bir iki dostani okşadım. Bu kızdan kurtulmanın tek yolu buydu, yoksa affedene kadar canımdan can giderdi, emindim.
"İşte be." Ahsen bana sarılınca bende ona karşılık verdim, tamam kızgındım ama o benim salak bir arkadaşımdı fazla kıyamazdım. "Yarın için planımız ne?"
"Gidemeyiz Efnan'sız olmaz." dediğimde beni onaylayarak ayağa kalktı. "Ben uyuyucam sanırım biraz yoruldum, gerçi boş oturdum ama olsun." dedi ve kahkaha atarak misafir odasına girdi. Bende televizyonu kapatıp kendi odama geçtiğimde dışarıdaki şiddetli yağmur devam ediyordu.
Yağmurlu havaları fazla seviyordum, odamdaki pencereyi açıp yağan yağmurun fotoğrafını çektim. Çektiğim her fotoğrafı durum yapardım, böylece annem benim neler yaptığımı görür ve illaki altına birşey yazardı.
Odama dolan soğuk hava ve toprak kokusu mükemmeldi. Üşüdüğüm için yorganımı bedenime dolayıp dışarıyı seyretmeye devam ettim. Evet kader bizi birleştiriyordu, öylesine taktığım kırmızı ip artık büyük bir anlam taşıyordu.
Telefonuma gelen bildirimle yorganımın içinden çıktım. Mesajı atan kişi annemdi, her zaman ki gibi durumuma yanıt vermişti.
"Camını kapat kızım hasta olursun, dışarıya çıkarken kalın giyin. Hasta olmamak için dua var ben sana atarım birazdan."
Annemin mesajına gülerek baktım, hiç değişmiyordu.
"Kapatıyorum, kalın giyerim merak etme ve duayı cidden bekliyorum."
