Küçüklükten beri hayali olan öğretmenlik şuan onun mesleği idi. İlk görev yeri olan Hakkari'de 2 sene normal bir yaşam süren Nare, teröristler tarafından kaçırılarak günlerce esir kalmıştı.
Bütün umutları tükenmişken yetişen Gölge Timi, onun bu zam...
Hellooo çiğ köftelerim, uzun süre bölüm atmayan yazarınızgeldii. Bölüm aralığı için çok çok özür diliyorum umarım özürümü maruz görürsünüz. Kavuşmamızın hatırına bol bol yorum ve oy alalımmm. Keyifli okumalar. Öpüldünüz.
***
Çiçekler açar elbet, Mühim olan beklemektir.
-Küçük Prens
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Başladığınız saati alalımm.
Hayat'da bazı dönüm noktaları olurdu, bazı duygular tazelenir bazıları yok olurdu. Süprizlerle dolu bu dünya herkese adil davranmazdı. Kimisini ağlatır kimisini kahkahalara boğardı. Ve hayat kaybedeceğimiz bir sınava her gün çalışmak gibiydi.
Gözlerini bir noktaya dikmiş sessizce oturan Sevim'in içinde sorgular başlamıştı. Neden beni kimse sevmedi? Neden ailem bir kez olsun yanıma gelmedi? Yada diğer insanlar gibi güzel olmak onunda hakkı değil miydi? 'Asla.' demişti Barış. 'Asla.', haklıydı da zaten, Sevim birisi tarafından sevilmeyi hiç hak etmezdi. Ailesinin bile sevmediği bir kızı başkaları neden sevecekti ki.
Ağrıyan boğazına aldırış etmeden yutkunup yatağından kalktı. Güçlü olmalıydı, çünkü tek dayanağı kendisiyken gücünü kaybederse bu onun sonu demek olurdu. Yıllarca çirkinsin lafını duymuştu zaten, takıldığı nokta da o değildi. Barış'ın ona 'Asla.' demesiydi. 'Asla Sevim, 7 cihan bir araya gelse, şeytan tövbe edip imana dönse bile o söylediğin şey olmaz, olmayacak.' Olamasındı, olmasındı ama can yakıyordu.
Olmayacağını Sevim'de biliyordu ama o kırıcı bir şekilde 'Asla.' demiyordu. Demezdi, düşünürdü, çünkü Sevim ne olursa olsun kırmaktan korkardı. O kırılmıştı başkasını kıramazdı. Elleri kendi kesiklerinin kanlarına bulanmışken bir başkasının kanını ellerine bulaştıramazdı.
Turuncu saçlarını açıp sıkı sıkı tekrar bağladı ve derin bir nefes verdi. Kendisinde tek sevdiği şeyde saçlarıydı zaten, havuç gibi turuncu saçları. Bazen kızıl olmasaydım çillerim olmaz ve güzel olurdum derdi ama saçlarının rengi ona ayrı bir mutluluk verirdi. Yatakhaneden çıkarak eğitim alanına gitti. Eğitimlerinin sonlarını profesyonel askerlerden alarak yeni bir tim oluşturacaklardı fakat Sevim görevlere gider miydi onu alırlar mıydı orası muammaydı.
Her ne olursa olsun bu üniformayla ölmek için çabalıyordu. Yetimhanede her zaman ki gibi uyumaya çalıştığı bir gece düşmüştü aklına askerlik. Asker olsam nasıl olur diye düşünmüştü, o küçük Sevim istemişti ve Sevim'de onu kırmamıştı. Çünkü o zaten yeterince kırılmıştı. Eğitim alanında tanıdığı ama muhabbetti olmayan çok kişi vardı. Herkes yeniydi ve zamanla çok iyi dostuklarda kahpelikler de yapılacaktı.
