Küçüklükten beri hayali olan öğretmenlik şuan onun mesleği idi. İlk görev yeri olan Hakkari'de 2 sene normal bir yaşam süren Nare, teröristler tarafından kaçırılarak günlerce esir kalmıştı.
Bütün umutları tükenmişken yetişen Gölge Timi, onun bu zam...
Herkesin bir umudu vardır. Bir savaşı, bir kaybedişi, Bir acısı, bir yalnızlığı, Bir hüznü... Çünkü herkesin bir gideni vardır, İçinden bir türlü uğurlayamadığı.
-Turgut Uyar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saatlerdir kapıda Ahsen'in gelmesini bekliyordum, evet yine bir okul sabahı ve yine ben. Daha yeni tatile alışmışken bir anda okula dönmek canımı sıkmıyor değildi. Tamam mesleğimi seviyordum ama bari sabah erkenden olmasaydı. Hem ne gerek var o kadar insanı sabahın köründe kaldırmaya, güzel güzel öğlen gelsek mutlu mesut geçinirdik aslında. Nisan ayına girmemize bir gün kalmıştı, yani yarın 1 nisandı. Yavuz'a güzel bir şaka yapmak için plan yapmalıydım.
Ben bu düşünceler içindeyken Ahsen yanıma geldi. Fikirlerimden sıyrılıp Ahsen'e döndüm. "Nihayet geldin." dedim ters bir bakış atarak.
"Abartma istersen sadece beyaz kazağımın için giymek için sütyen aradım. Seninkilerden çaldım helal et." diyince güldüm. "Helal olsun." dediğimde ikimizde yürümeye başladık. Bugün pek enerjik başlamamıştım ama eminim Yavuz'u görünce geçerdi.
Yine siyahlar içindeydim, siyah bir kazak, siyah yüksek bel-bol bir pantolon ve uzun siyah bir kaban. Bot olarakta topuklu siyah bir bot giymiştim. Saçlarıma elimden geldiği kadar fön çekmiş, hafif bir makyajla kendime gelmiştim. Ahsen ise benim tam zıttımdı, beyaz bir kazağın altına limon sarısı mini bir etek altına yine beyaz topuklu bot giymişti. Dalgalı bıraktığı kızıl saçları sırtına geliyordu, makyajıda sade ve hoştu.
"Dün ki kek harikaydı, doğruyu söyle benim yediğimi sen mi yaptın?"
"Tabii ki ben yaptım, Yavuz'un yaptığını yemek istemezsin." dedim ve güldüm.
"O kadar kötü mü?" dedi Ahsen'de gülerek.
"Fazla kötü." dediğimde okula giriyorduk. Nihayet bugün yağmur şehri terk etmişti. Her ne kadar yağmur olmasada soğuk hava hala kendini belli ediyordu. Okula girince Ahsen ağlamaklı sesler çıkarttı. "Katılıyorum." dedim. Öğretmenler odasına girdiğimizde "Ahsen hocam ne kadar şık olmuşsunuz." dedi Murat hoca. Baştan beri Ahsen'e bir ilgisi olduğunu hissediyordum.
Ahsen bu okulda en göz önünde olan öğretmendi, tüm dedikoduları saniyesinde bildiği için herkesle arası iyi olurdu. Bir haberin aslını öğrenmek istersen Ahsen hocaya geleceksin sloganı vardı okulda. "Teşekkür ederim hocam." dedi Ahsen, oda Murat hocanın bu ilgisini hissediyordu ama tepki vermek şöyle dursun fark ettiğini bile belli etmiyordu.
Murat hoca iyi bir öğretmendi, tek ve en büyük kusuru buradaki bütün bekar öğretmenlere asılmasıydı, bunu en çok Ahsen'e yapardı. Güzel bir fiziğe ve herkesin imrendiği kızıl saçlara sahip olan Ahsen'i gözüne kestirmişti. Ama arkadaşımı kolay kolay yar etmezdim.
