Omhaal - Vervolg Schijnbeweging

7

7:

"Luuk, wacht even" hijgde Nadia, terwijl ze Luuk op haar schouder tikte.

"Ga je me zoenen?"

"Nee". Nadia keek hem met een raar gezicht aan en besefte dat ze het zondag helemaal verpest had.

"Dan ga ik weer" zei Luuk en hij draaide zich om en liep verder door de schoolgangen.

"Luuk, wacht nou even" riep Nadia, maar Luuk liep door en dus besloot Nadia maar weer te gaan rennen. "Luuk wacht".

"WAAROP?". Luuk stopte abrupt met lopen draaide zich boos om.

"Ik heb Adderall nodig"

"Oké"

"Oké, wat?"

"Dan koop je die" zei Luuk onverschillig en boos. Nadia had hem al wel een keer zo gezien, maar nog nooit tegen haar.

"Hoeveel kost het?" vroeg Nadia nog steeds hijgend. Voor haar tentamen had ze Luuk niet meer gezien en tijdens haar tentamen had ze dus geen Adderall op. Trillend en zwetend had ze haar tentamen gemaakt en ze had totaal geen concentratie. Zo mocht het niet de rest van de toetsweek ook gaan, want dan zou ze dit jaar niet halen.

"Zie ik eruit als een dealer?". Luuk bekeek zichzelf eens. "En nee ik ben ook geen gigolo, die je even kan gebruiken om het uit te maken met Nicolai".

"Uhm....". Nadia stond opeens met een mond vol tanden. "Ik heb echt Adderall nodig Luuk". Op dat moment liep er iemand tegen Nadia aan en begon ze te wankelen. Nog net kon ze Luuk vastgrijpen voordat ze viel. "Alsjeblieft"

"Dat zie ik" zei Luuk cynisch. "Tergouwstraat 34"

"Wat?"

"Ben je doof". Luuk duwde Nadia van zich af en klonk steeds bozer. "Tergouwstraat 34. En rot daarna op."

Nu drong het door wat Luuk met het adres bedoelde. Op dat adres zou ze nieuwe pillen kunnen kopen. Op dat adres zou een dealer zitten die haar maar al te graag Adderall zou verkopen.

Nadia draaide zich om en liep weg, zonder iets tegen Luuk te zeggen. Ze moest zo snel mogelijk naar dat adres.

"Ik wil je niet meer zien of spreken" riep Luuk haar achterna. Nadia keek snel naar haar schoenen. Ten eerste zodat ze nog een beetje recht kon lopen en ten tweede hoopte ze dat mensen niet door zouden hebben dat Luuk naar haar riep.

~~~~

"Wie ben je?"

"Nadia" was het enige wat Nadia terugzei door de intercom. Ze wilde niet gelijk haar achternaam geven aan iemand die ze niet kon.

"Waarom ben je hier?" klonk weer door de intercom.

"Ik wil Adderall" zei Nadia snel. Ze stond te trillen op haar benen van de spanning, maar ook van de ontwenningsverschijnselen. In drie dagen had ze zoveel pillen op dat ze nu al niet meer zonder kon.

"Wie heeft je hierheen gestuurd?"

"Luuk Oosterhuis" zei Nadia en ze kon zich weer voor haar hoofd slaan. Waarom zei ze nou ook zijn achternaam erbij. Waarschijnlijk had Luuk dat zelf ook nooit gedaan.

Er kwam geen antwoord meer, maar Nadia hoorde wel gezoem en dat betekende dat ze de deur open kon maken. Langzaam liep ze de trappen op, totdat ze nummer 34 op een deur zag staan. Totaal had ze er al een uur over gedaan om hier te komen en nu ze er was, wilde ze de Adderall krijgen en daarna weer zo snel mogelijk weggaan. Zachtjes klopte ze op de deur, maar die bleek al open te zijn.