Omhaal - Vervolg Schijnbeweging

23

~ Jeej, Wattpad doet het weer en hier is dus het hoofdstukje :) ~

23:

"Kom op, kom op, kom op"

"Speel die bal nou naar Davy. Ja, goedzo" mompelde Amber.

"Oeh" riepen alle vier de meiden toen ze de bal gekeerd zagen worden door keeper Rochet.

Zoals altijd speelde Ajax één van de eerste competitiewedstrijden tegen AZ en dit jaar was dat gelijk een thuiswedstrijd. Joan, Amber, Naomi en Nadia zaten op de tribune vol spanning mee te kijken én mee te roepen.

"Jaaaaa" juichte Nadia toen ze Viktor de rebound binnen zag tikken. "Dat is mijn vriend" riep ze vol trots.

Viktor kwam met zijn armen gespreid richting de dug – out rennen. Wat had hij ging doen wist Nadia niet. Alle reservespelers zaten in de dug – out zelf te juichen en daar hoorde Nicolai inderdaad ook bij. Mitchell Dijks had zijn plaats ingenomen als linksback, doordat Nicolai in de voorbereiding geen indruk op Frank de Boer had kunnen maken. Hoe Nadia het niet had kunnen merken wist ze niet. Ze had hem zo vaak gezien op de club, maar het was haar nooit opgevallen. Heel even had ze zich er schuldig over gevoeld, totdat ze ruzie kreeg met Nicolai en hij haar 'kutwijf' noemde.

"Nadia, hij wijst naar jou" stootte Naomi haar aan.

Nadia schrok op uit haar gedachten over Nicolai en zag Viktor haar kant op wijzen. Een verlegen glimlach ontstond op haar gezicht toen ze het doorhad.

Viktor blies een kus naar haar toe en Nadia stuurde de kus gelijk retour naar Viktor. Door heel het stadion klonk opeens 'ah' en toen had Nadia pas door dat ze op de stadionschermen te zien was. Het verlegen glimlachje keerde weer terug op haar gezicht en haar wangen kleurden rood.

"Agh. Wat lief" zei Naomi, toen de wedstrijd weer begon.

Nog steeds zat Nadia in de zevende hemel. Het was vandaag weer een warme dag, maar van deze actie kreeg Nadia het toch nog een stukje warmer. Wat was deze jongen lief voor haar. Hij liet gewoon aan iedereen zien dat hij van haar hield, dat hij om haar gaf. Het maakte helemaal niets uit dat ze ruzie had met Nicolai. Viktor was haar vriend en was echt superlief. Nicolai daarentegen zou helemaal niets meer voor haar moeten betekenen.

"WOEHOE, VIKTOR FISCHER, IK BEN TROTS OP JOU" schreeuwde ze toen ze eindelijk alles besefte.

Vanuit haar ooghoeken zag ze Nicolai omkijken vanuit de dug – out. De spelersvrouwen zaten altijd op een van de eerste rijen naast de dug – out van Ajax. Nadia was al zo ver mogelijk van de dug – out gaan zitten, want ze wilde niet bij Nicolai in de buurt komen. Nicolai had haar nu toch gevonden en de blik die hij haar toewierp was niet de mooiste.

Hoe graag ze ook niet wilde kijken naar Nicolai, draaide ze haar hoofd toch naar de dug – out. Vol afschuw zag ze Nicolai haar aankijken. Haar blik, die nog vriendelijk stond, veranderde naar arrogant. Als blikken konden doden, dan hadden Nadia en Nicolai hier allebei niet meer rechtop gezeten. Woedend bleef Nadia ham aanstaren. Nicolai moest een keer normaal doen. Dat hij slecht speelde was zijn eigen schuld. Hij had het uitgemaakt, hij wilde haar niet terug, hij speelde hier de jaloerse ex. Wat was dan haar schuld?

"Let op de wedstrijd" beval Amber haar, toen ze doorhad dat Nadia en Nicolai blikken naar elkaar wierpen.

Nadia draaide haar hoofd weer naar het veld en keek verder naar de wedstrijd. Toch kon ze de blik van Nicolai niet uit haar gedachten krijgen. Nicolai had tegen haar gezegd, dat hij haar niet zo gemeen verwachtte, maar Nadia had Nicolai ook nooit zo gemeen verwacht.

Nog één keer keek ze terug naar Nicolai en ze zag hem gefocust, maar ook zeker boos naar de wedstrijd kijken. Waarom moest hij nu ook weer dit geweldig moment met Viktor verpesten? Het enige waar ze nu aan kon denken was de ruzie en niet aan Viktor zijn kusgebaar.