Omhaal - Vervolg Schijnbeweging

6

~ Vroeg upload... Normaal lig ik nu nog lekker te slapen (sorry), maar ik kan niet meer slapen van de spanning. Vandaag krijg ik mijn examenuitslag 0.0 Veel leesplezier ~

6:

"Nadia, doe normaal" riep Nicolai boos door heel de kamer en weer kreeg Nadia het gevoel dat ze in een lege graftombe waren. De woorden weerkaatsten en dit gevoel kreeg ze altijd als ze ruzie had met iemand.

Het schrok haar dit keer niet af, want ze bleef haar lippen op die van Luuk drukken, terwijl hun tongen een interessant spelletje spelen en ze Nicolai compleet negeerde. Wat zij gisterenavond gehoord heeft, mocht hij nu wel even zien.

"Ga van haar af, Luuk" riep Nicolai weer en hij gaf een stomp tegen Luuk zijn schouder die daarom omviel tegen de leuning. Nu schrok Luuk echt en hij stond gelijk op. "Doe eens normaal joh"

"Doe zelf eens normaal, Nicolai" riep Nadia.

"Ik lig hier niet half naakt te zoenen, terwijl mijn vriend op Schiphol staat te wachten. Wie moet er nou normaal doen?" schreeuwde Nicolai gelijk terug.

"Ik moet gaan" zei Luuk rustig, terwijl hij met zijn broek nog half op zijn knieën door de open deur naar buiten liep.

Nadia begon cynisch te lachen. "Ben ik hier degene die vreemd gaat?" vroeg ze sarcastisch maar rustig. Ze hoopte dat Nicolai nu ook rustig zou worden en dat ze alles uit konden praten. Wat er anders ging gebeuren wist ze niet en daar had ze ook niet aan gedacht. Opeens vond ze heel de actie die ze het laatste uur had gedaan een dom idee, maar ze kon het niet terugnemen. Wat zou er nu gebeuren met Nadolai? Zou het Nadolai zijn met problemen? Of zou er helemaal geen Nadolai meer zijn? Van de laatste vraag schrok ze wel. Diep vanbinnen wilde ze dat Nadolai bleef bestaan.

"Ja, volgens mij wel". Nicolai keek haar met een dom gezicht aan. "Ik lig hier niet –"

"NEE?" schreeuwde Nadia. "En gisterenavond dan?". Nadia kon niet meer rustig blijven. Nicolai was een grote klootzak. Hij was een man die vreemd ging en daarnaast ook nog de boel ging voorliegen en dus schijnheilig ging doen.

Nicolai zijn mond viel nog net niet open, maar hij keek heel verbaasd.

"Ja, Nicolai, ja. Dat weet ik" gaf Nadia toe met een grote lach die ontstond door haar trots. Zij kon ook wel iets achterhouden, zij kon ook wel een keer gemeen zijn. "Ik ben niet de enige hoor".

Nicolai keek Nadia hoofdschuddend aan en het bleef doodstil.

"Wat sta je nou je hoofd te schudden, Nico. Ik heb je gehoord ja. Dat meisje, of moet ik vrouw zeggen, hijgde ietsjes te hard" zei Nadia weer sarcastisch.

"Hoer kan je beter zeggen". Nicolai stopte met het schudden. "Ja, het was een hoertje. Dat kan ik van jou niet zeggen".

Nadia begon weer te koken vanbinnen. Het leek alsof Nicolai het minder erg vond wat hij had gedaan, omdat het met een hoer was? Nadia kneep haar ogen tot speeltjes. "En dat maakt het minder erg?" begon ze nu weer te schreeuwen. "Kom op zeg"

"Van Luuk kan ik niet zeggen dat het een hoer is. Ik had gewoon even wat nodig". Er stond geen schuldige blik op zijn gezicht en dit maakte Nadia alleen maar bozer.

"Rot op zeg. Ik snap jou niet hoor. Het was één dag. EEN. Dit was mijn wraakactie. Luuk betekent helemaal niets voor mij". Nadia schreeuwde zo hard dat het weer door heel het huis weerklonk.

"Voor mij betekende het ook niets, Nadia". Nicolai was het tegenovergestelde van Nadia en was volledig rustig. "Maar ik denk dat wij hier klaar zijn". Hij draaide zich om en liep naar de deur toe.