Omhaal - Vervolg Schijnbeweging

3

3:

You're gonna miss me by my hair,

You're gonna miss me everywhere oh

You're gonna miss me when I'm gone

Hard applaus klonk uit het kleine lokaaltje. Nadia maakte twee diepe buigingen en alle kinderen joelden en floten. Het was vrijdagmiddag 19 juni en dit was de laatste middag hier op deze school. Een klein afscheidsfeestje werd georganiseerd door Duka. Nadia zong vaak genoeg tijdens het koken en de kinderen wisten dat ze dit maar al te goed kon. Bunmi en Razi, de twee kinderen die het gekst op haar waren, hadden haar naar voren geduwd en Nadia had zojuist 'Miss me when I'm gone' gezongen voor al deze lieve mensen.

Bunmi en Razi vlogen nu naar haar toe en tranen ontstonden in haar ogen. Wat had ze nu nog die ene dag langer willen blijven.

Tess en Luuk hadden al genoeg uren voor hun stage en hadden hun ticket daarom een dag naar voren geboekt. Nadia had maar hetzelfde gedaan, omdat ze niet alleen wilde vliegen en daarnaast had ze al meer dan genoeg uren voor haar stage. Nu zou ze dus één dag eerder aankomen in Nederland.

De tranen rolden over haar wangen, terwijl ook een grote lach op haar gezicht stond. Geweldig wat ze de laatste anderhalve maand bereikt had en wat voor band ze met deze lieve kinderen had opgebouwd.

"Ik jouw missen" klonk half Afrikaans, half Nederlands uit Bunmi haar mond. Nadia opende haar armen en Bunmi vloog haar gelijk om de nek. 'Nie huil' zie Bunmi vrolijk in het Afrikaans en de lach op Nadia haar gezicht werd nog groter. Deze kinderen hadden weinig eten, slechte huizen en niet de mooiste toekomst, maar toch waren ze bijna altijd vrolijk. Ze waren dankbaar met alles wat ze hadden.

"Okay, ek stop" zei Nadia terug en ze veegde haar tranen weg, terwijl ze het klaslokaaltje inkeek. "Ek gaan jullie nooit vergeet nie. Julle ist geweldig" sprak Nadia in het Afrikaans. Er zaten vast wel een paar fouten in haar zinnen, maar ze kon de taal best wel goed.

"Foto" riep Duka hard door het lokaaltje en alle kinderen stormden naar voren. Nadia pakte Bunmi op haar linkerarm en Razi sprong achter op haar rug.

Nadia gaf haar mobiel aan Gazalli, die een foto of 10 nam. Natuurlijk stond heel haar mobiel al vol met foto's, maar dit moment zal ze toch nooit vergeten.

Gazalli gaf Nadia haar mobiel terug en Nadia zag dat ze een bericht had. Ze was verbaasd dat ze hem hier ontvangen had, want haar bereik was de laatste dagen echt slecht.

Nicolai Boilesen:

Nog 2 dagen tot zondag <3.<3

Nadia Kunst:

Jaaaaa bijna zie ik jou weer.

Nadia had alleen aan Anouk en Finn verteld dat ze eerder naar Nederland zou komen. Nicolai en de rest wisten het niet en Nadia wilde Nicolai morgenavond ook verrassen.

~~~~~~~~ 

"Ik ga eindelijk weer even roken. Alweer twee weken niet gedaan". Tess stond op van het bed en liep de kamer uit.

Gelijk stapte Luuk op van zijn bed en plofte neer naast Nadia die op haar eigen bed lag. Nadia was helemaal uitgeteld van de terugreis naar het hotel.

"Ik wordt nooit meer wakker" pufte Nadia uit.

"Ik weet wel een manier". Luuk ging weer rechtop zitten en begon haar in haar zij te kietelen. Nadia kon overal tegen kietelen, maar niet in haar zij en Luuk had nu die plek gevonden, waar ze helemaal gek van werd.