Omhaal - Vervolg Schijnbeweging

25

Brothers 👆 ❤️

25:

"Nadia, ik wil niet" zei Viktor onzeker.

Nadia keek opzij en zag Viktor gefocust naar de weg kijken, terwijl er nog steeds tranen in zijn ogen stonden. Ze had Viktor nog maar een paar keer zo kwetsbaar gezien.

Om Viktor wat te kalmeren, legde ze haar hand op zijn bovenbeen. Gelijk haalde Viktor één hand van het stuur en legde zijn hand op die van Nadia.

Even vond Nadia het fijn, maar toen dacht ze aan het ongeluk van Nicolai. Wat Nicolai aan het doen was en of het zijn schuld was, wisten ze nog niet, maar een ongeluk gebeurde zo en door het ongeluk van Nicolai werd dat wel weer even benadrukt.

"Twee handen aan het stuur" beval ze hem. "En niet zo zenuwachtig" voegde ze er lief aan toe. Zelf was Nadia ook niet heel zenuwachtig. Ze had twee pillen op, dus dat zorgde voor heel veel rust. "Hier naar rechts" zei ze, terwijl ze naar het ziekenhuis wees.

"Oké". Viktor was er echt niet bij en dat was logisch ook. Eén van je beste vrienden ligt in coma in het ziekenhuis. Natuurlijk denk je dan aan andere dingen tijdens het autorijden.

-----

"Goedenavond, wij komen voor Nicolai Boilesen. Weet u waar hij ligt?" vroeg Viktor beleefd aan de vrouw achter de balie.

"Sorry, Meneer Boilesen is in kritieke toestand en alleen familie wordt toegelaten"

"Verdomme" mompelde Viktor, terwijl hij zich van de balie afdraaide.

"Weet je waar hij ligt?" vroeg Nadia die midden in de hal stond en haar ogen uitkeek op zoek naar de snelste route.

"Ze laten ons niet toe. We zijn geen familie" zuchtte Viktor, waarna hij zich weer terugdraaide. "Zijn familie is nog in Denemarken. Wij zijn zijn beste –" ging Viktor beleefd verder.

"Sorry, maar we hebben al een paar –"

"Verdomme. Wij zijn zijn beste vrienden ja. Ik ben verdomme zijn vriendin" floepte Nadia er boos uit, terwijl ze Viktor zijn ogen gelijk in haar zij voelde branden. Ze was helemaal zijn vriendin niet meer, dus waarom zou ze dit nu dan zeggen?

"Rustig maar. U bent zijn vriendin?" kalmeerde de vrouw Nadia.

"Ja" knikte Nadia vastbesloten. Diep van binnen wilde ze weer heel graag de vriendin van Nicolai zijn. Voordat ze dacht dat hij dood was, wilde ze het goed gaan maken en dat kwam door het liedje op de radio. 'I will always love you' van Whitney Houston sprong haar hoofd weer in. Het was helemaal waar: ze zou altijd van Nicolai houden.

"Oké, ik weet niets zeker, maar...". De vrouw keek nog een keer ongelovig omhoog naar Viktor en Nadia. "Hij ligt op kamer 0517".

"En waar mag dat zijn?" vroeg Nadia snel. Ze wilde gewoon zo snel mogelijk naar Nicolai toe, maar de vrouw achter de balie leek geen zin te hebben om mee te werken.

"Vijfde verdieping, vleugel 1, kamer 7. Hier de lift in en dan helpen de borden u verder" wees de vrouw de weg.

Binnen een paar seconden stond Nadia al voor de lift. "Kom nou Viktor"

Samen stapten ze de lift in en Nadia voelde Viktor naar haar hand zoeken. Gretig pakte ze Viktor zijn hand beet, terwijl ze hem zachtjes voelde trillen.

"Niet zo zenuwachtig, Vik" zei Nadia, terwijl ze hem een kus op zijn slaap drukte.

"Vriendin?" vroeg Viktor, doelend op de opmerking die Nadia bij de balie had gemaakt.

"Wil je niet zo snel mogelijk naar Viktor?" vroeg Nadia onbegrijpend. Daarnaast vond ze het ook helemaal niet erg dat ze Nicolai haar vriend had genoemd. Het voelde zelfs goed om te doen.