Omhaal - Vervolg Schijnbeweging

12

~ Sorry voor de relatief late update, want had heel de dag matchingsdag. Maar hier is hij dan. het hoofdstuk met de Viktor-Middag! Veel leesplezier ~

12:

"Mag ik alsjeblieft een nieuwe pil". Nadia liep de keuken in en keek Nick met puppy-ogen aan.

 "Je moet nog een half uur" zei Nick en hij keek op z'n horloge.

 "Please" smeekte Nadia. "Ik moet over half uur met Viktor weg en ik kan niet meer rustig nadenken".

"Hmm..."

"Ik zal het tegen niemand zeggen" grapte Nadia.

"Oké ik ga er even één halen". Nick stond op van de keukentafel en liep weg uit de keuken.

Zo ging het nu al 2 dagen lang. Nadia kom alleen maar pillen krijgen van Anouk, Nick, Finn of Amber. Om de zes uur moest er iemand dus in haar buurt zijn om moest Nadia iemand opzoeken. Erg irritant, maar het was voor Nadia haar eigen bestwil. Iedereen had het gezegd en door Nadia haar eigenwijsheid vond ze het moeilijk om te geloven.

De laatste twee dagen was het wel goed gegaan en Nadia hoopte dat ze helemaal klaar was met de Adderall als het nieuwe schooljaar ging beginnen. Ze wist dat ze ermee was begonnen, juist door de drukte van school. En daarom was ze ook extra bang voor het nieuwe schooljaar. De ervaring die ze woensdagavond meemaakte en heel de situatie van de afgelopen anderhalve week wilde ze niet weer meemaken. Wat als ze zou bezwijken onder de schooldruk? En daarnaast begon de stress voor school nu al. Ze had nog steeds geen stageplek, dus zou het nieuwe jaar al slecht beginnen. Wat als ze het niet vol kon houden? Wat als ze een terugval zou krijgen? Wat als ze dan weer hetzelfde zou moeten doormaken. Haar vrienden afstoten, zichzelf pijn doen en daarnaast die enge hallucinaties.

"Ga je eigenlijk nog op vakantie?" vroeg Nick toen hij de keuken weer binnenkwam.

"Ik weet niet. Ik zou samen met Nicolai gaan, maar ja"

"Misschien wil Anouk wel. Ik ga met Jesse" zei Nick met een grote lach op zijn gezicht.

Nadia kreeg weer een raar gevoel toen Nick die naam zei. En zoals een hond soms aanvoelt dat mensen niet deugen, had Nadia dat nu ook.

"Jullie lopen hard van stapel" zei Nadia en ze schonk wat water in, zodat ze de pil kom innemen. Nu kon ze zich eindelijk goed gaan klaarmaken voor Viktor.

"We vinden elkaar gewoon heel erg leuk. We maken al veel toekomstplannen" zei Nick en door zijn verliefdheid merkte hij niet op dat het een dommere opmerking was.

 Nadia vond het ook verschrikkelijk moeilijk om te geloven wat Nick zei. Hoe kon je geloven dat een relatie voor altijd zou blijven? Hoe vaak je ook dacht dat je de ware had gevonden, je kon het nooit zeker weten. En Nadia was het levende bewijs. Anderhalf jaar had ze gedacht de ware gevonden te hebben, maar uiteindelijk was het niets.

Nadia voelde zich rustig worden door de pil. Natuurlijk deed hij zijn werking nog niet, maar het gevoel dat ze iets ingenomen had deed haar alweer kalmeren. Zonder te reageren op Nick en zijn toekomstplannen liep Nadia de keuken uit. Nu kon ze zich eindelijk klaar gaan maken voor Viktor.

~~~~~~

"Hey Viktor". Nadia stapte in in de matzwarte auto die dit keer bestuurd werd door Viktor, en niet door Joël.

"Hey Nadia"

 "Waar gaan we heen?" vroeg Nadia nieuwsgierig. Ze had inderdaad het witte jurkje aangetrokken dat ze woensdag met de meiden had gekocht met daaronder haar zwarte ballerina's. Weer had ze wat meer make-up op als normaal, maar ze zag er dan ook wat slechter uit onder al die laagjes. Haar armen had ze heel netjes verbonden, zodat het verband helemaal recht zat en het er best leuk en netjes uitzag.