Omhaal - Vervolg Schijnbeweging

20

~ Jaaaaa, Ik ben zo blij ^^ Want, ik ga maandag naar 'De Toekomst' met ChaarCillessen :) Na de training even foto's maken met alle spelers enz. :) Ik kan echt niet wachten totdat het maandag is *Heeft grootste lach op haar gezicht*. Hier een hoofdstukje om het te vieren. Nog belangrijke A/N aan het eind van het hoofdstuk over de uploaddagen. Veel leesplezier ~

20:

Heel, maar dan ook heel langzaam probeerde Nadia haar ogen te openen. Met spleetjes probeerde ze haar slaapkamer rond te kijken, maar alles voor haar ogen was goudgeblokt. Het was hetzelfde beeld, dat ze soms ook had als ze te snel opstond en zich duizelig voelde. Langzaam braken de goude blokjes af en scheen er wat licht in haar ogen, waardoor ze gelijk weer haar ogen dichtkneep.

Nu pas voelde ze hoe haar hoofd bonkte. Alsof duizenden olifanten van haar linkerslaap naar haar rechterslaap marcheerden. Met haar hand greep ze naar haar voorhoofd, terwijl ze haar ogen weer tot spleetjes kneep. Heel langzaam begon ze het licht te kunnen verdragen en opende ze haar ogen wat verder. Een normale hotelkamer kwam tevoorschijn.

Dit leek wel de ergste kater die ze ooit had gehad, bedacht Nadia zich. In één keer schoot ze omhoog. Rechtop zat ze in bed en ze staarde met grote ogen voor zich uit. Hoe kwam ze aan deze hoofdpijn? Wat had ze allemaal gedronken dat zo'n erge kater veroorzaakte?

Diep dacht Nadia na, maar gisteren leek niet meer te bestaan. Alles wat van gisteren over was, was een zwart gat. Een zwart gat zonder beelden, woorden en dus ook geen informatie.

Misschien wist Marjan haar iets te vertellen. Voorzichtig draaide ze haar hoofd opzij en haar ogen werden nog groter. Naast haar lag niemand, naast haar stond een mooi opgemaakt bed. Snel draaide ze haar hoofd om naar de andere kant van de kamer. Iets te schielijk en een paar extra klappen in haar hoofd volgden.

Nadia zag haar broek en tanktop netjes over een stoel die achter het bed stond hangen. Opeens besefte Nadia het pas. Dit was niet haar kamer. Op haar kamer hing een schilderij van een rivier. In deze kamer was het een schilderij met een berg.

Dit besef riep alleen nog maar meer vragen op. Hoe kon ze hier zijn gekomen? Hoe kon ze niets meer van gisteren weten? Wat was er dan wel niet gebeurd? Was ze verkracht? Had ze ruzie gehad? Duizenden vragen, die allemaal niet te beantwoorden waren.

Nadia gooide het dekbed van zich af. Ze moest zo snel mogelijk weg uit deze raadselachtige kamer. Tot haar verbazing had ze wel een string en bh aan. De verkrachting viel dus af, tenzij haar verkrachter toch nog een stukje menselijkheid in zich had. Langzaam stond ze op en zo bleef ze weer een paar seconde staan om haar balans helemaal te krijgen. Zo snel als ze kon trok ze haar kleren uit en liep ze de gang op.

Heel haar oriëntatie was weg. Deze gang kwam haar niet bekend voor en dus liep Nadia maar gewoon naar de liften toe. Snel naar de vijfde verdieping, naar haar eigen kamer.

"Daar ben je" lachte Marjan toen Nadia de kamer instapte.

Nadia wilde nog voordat Marjan haar gezien had de badkamer insluipen. In de spiegel in de lift had ze gezien hoe verschrikkelijk ze eruit zag en Marjan moest echt wel iets gaan verdenken zo. Nadia leunde voorover op de wasbak, terwijl ze recht naar beneden staarde.

"Leuke nacht met Viktor gehad?" klonk Marjan weer uit de kamer.

Gelijk keek Nadia omhoog, recht in de spiegel. Een klein glimlachje kon ze niet onderdrukken. Hoorde ze nou goed wat Marjan zei. "Wat?"

"Of het leuk was met Vik?"

Opgelucht haalde Nadia adem. Ze had het dus goed gehoord. Er was niets erg gebeurd vannacht. Ze had gewoon met Viktor geslapen. "Was heel leuk" loog Nadia. "Wil je het alsjeblieft tegen niemand zeggen?"